Uçurumdaki yol bana sensiz yaşamayı öğreterek,sessizliğide bana sensiz öğretti.
Zaman nasıl beklendiğinide tekrarladı sanki dinlediğim aynı şarkı gibi.
Özlem bana gerekçe olmayı her adımımda hissettirdi.
Asıl şiir beklerken anlaşılır.
Hasretimle kördüğüm olan bu ip beni sana bağlayan tek şey.
Zamansız gidişlerinde yalnız hatıraların benimle beraber kalbimde kayboldu.
Sadece ben sakladım,sadece ben ağladım.
Sadece yazan anlattı,okuyan anladı.
Sessizliğim beraberinde kulak çınlattı.
Her gidişin dönüşü olmayışı gibi sevmek bana düşman artık sevgili...
Moon.light🌙
YOU ARE READING
'Alesya
Poetryİliklerine kadar kırgınsın ama saçlarına da asla dokunamazsın. Sensizliğine ne kadar ağladığımı ben öldükten sonra elbet anlayacaksın.
