Sevgili koltuk, yıllarca bizi sırtında taşıdın,
Yayların söküldü, ayakların kırıldı, ses çıkarmadın,
Peki ya konuşabilseydin, yine bu kadar nazik olabilir miydin?
Kalk ulan artık üstümden dediğini duyar gibiyim,
Sana söz, en kısa zamanda sende benim sırtıma çıkarsın .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜKKÂN
PoetrySeni unutursam uyanırım bu rüyadan, Biliyorum, ama olsun ben kabuslarıda seviyorum.
