DÜKKÂN

113

Sen güzel bir İzmir gecesinin
ardından gelen,

Ankara ayazı gibi vuran yalnızlıktın
içimde.

Matemde beklediğim her gece,

Seni anlamak,

Seni düşünmek,

Çözüm aramaktı tek meselem.

Sevdiğin zaman kanatlandığını
sanarsın ya,

Şayet karşılıksızsa bu sevgi,

İçine düşmeye başladığın
uçurumdan, kurtaramaz seni.

Her aşk güzel başlar,

Ve her çiçek güzel kokar sanar insan,

Oysa ne kadar içine çekersen çek,

Bazı insanlar sadece menekşedir.

Ölmek istercesine düşünmemek
isterken birşeyi,
O şey nasılda beynini zapteder,

Hiç düşündün mü?

Yok... düşünmemişsindir.

Kışın parası olmadığı için terlikle
gezen bir çocuğun,
Umursamaz ve birazda umutlu
gözleriyle bakmıştım sana,

Şimdiyse umudunu tamamen
yitirmiş vaziyette,

Ne yaptığını,
Hiç umursamadan,
Anlamsız yüzünü düşünüyorum.