[........]
Βαδίζω στον χαλικόδρομο έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα.
Το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ούτε 1 ώρα,στριφογυρνούσα συνεχώς.
Από την ώρα που μίλησα στο τηλέφωνο με τον αδελφό μου,είμαι στην ίδια κατάσταση.
Δεν μπορώ να καταλάβω.Οι γονείς μου δεν νοιάζονται για μένα;
Αν δεν κάνω αυτό που θέλουν με ξεγράφουν έτσι απλά;Δεν με έχουν πάρει ούτε ένα τηλέφωνο να δουν τι κάνω..
Αυτό είναι το ενδιαφέρον τους;
Έχω τόσα πολλά παράπονα αλλά δεν μπορώ να εκφράσω ούτε ένα..
Στην αρχή όλα ήταν διαφορετικά,ήμουν ενθουσιασμένη που επιτέλους ανήκα σε μία μπάντα,ανυπομονούσα να έρχομαι στις πρόβες..τώρα,βλέποντας πως έχουν γίνει τα πράγματα έρχομαι με δυσκολία.
Αισθάνομαι κουρασμένη,σωματικά και ψυχικά,νυστάζω τρομερά και σαν να μην έφτανε αυτό σήμερα ο διαχειριστής της πολυκατοικίας,μου χτύπησε την πόρτα και με ενημέρωσε πως πρέπει να πληρώσω τα κοινόχρηστα.
Έχω μείνει με ένα τελευταίο 50άρικο και θέλω να πάω και σούπερ μάρκετ μιας που το ψυγείο μου είναι άδειο.
Καταπληκτικά.
Κοιτάω το ρολόι μου και παρατηρώ πως είναι η πρώτη φορά που έχω φτάσει στην ώρα μου.
Τραβάω την πόρτα και μπαίνω στην αποθήκη.
Όλοι κάθονται στους καναπέδες,εκτός απ'τον Σπύρο και τον Ράιαν που χαζεύουν κάτι στο λάπτοπ.
Κινούμαι προς το μέρος τους,προσπαθώ να χαμογελάσω,αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς.
-Γεια σου όμορφη..(λέει ο Πάνος)
-Γεια σου κούκλα..(φωνάζει ο Ράιαν)
-Γεια..(απαντάω κοιτώντας κάτω)
-Της κάνετε μετά κοπλιμέντα,ας αρχίσουμε,θέλω να φύγω νωρίς σήμερα,με περιμένει το μωρό μου..(λέει ο Eddie)
-Αα ναι ρε μαλάκα..Αυτήν που βγήκες χθες δεν λες;(τον πλησιάζει ο Πάνος)
Όλοι απομακρύνονται,ενώ εγώ αφήνω την τσάντα μου στον καναπέ.
Νιώθω ένα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου και γυρίζω απότομα.
Ο Ίαν.
-Stin wra sou simera..Mpravo Pasxalina..(αρχίζει να γελάει)
-Μπορείς να μην με κοροιδέψεις καθόλου σήμερα;Να μην ασχοληθείς καν μαζί μου;Σε παρακαλώ,δεν έχω όρεξη..(λεω αυθόρμητα)
Το χαμόγελο του χάνεται,το βλέμμα του επικεντρώνεται στο δικό μου.
-Ti egine;
-Τίποτα..(απαντάω κατευθείαν)
Θέλω να του πω τα πάντα,να τον αφήσω να με παρηγορήσει άλλη μια φορά,αλλά σήμερα νομίζω πως θέλω απλά κάποια απόσταση..από όλους.
-Egine pali Kati me toys goneis sou;
-Όχι,δεν έγινε τίποτα.
Απομακρύνομαι από κοντά του και πιάνω το μικρόφωνο στα χέρια μου.
Υποθετω πως η μουσική θα μου κάνει καλό.
Το ελπίζω τουλάχιστον...
[........]
Νιώθω ένα σκούντηγμα στον ώμο μου και αμέσως ανοίγω τα μάτια μου.
-Αλίνα;Ξύπνα σε πήρε ο ύπνος..(ακούω την φωνή του Ράιαν)
Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι είχαμε τελειώσει την πρόβα.
Ο Πάνος έφυγε μαζί με τον Ηλία και τον Σπύρο,ο Ίαν δέχτηκε ένα τηλέφωνημα απ'αυτήν την Κική και μετά από μερικά λεπτά εξαφανίστηκε ενώ ο Eddie με τον Ράιαν κάθισαν λίγο ακόμα να επεξεργαστούν ένα βίντεο.
Είχα ξαπλώσει στον καναπέ,προσπαθώντας να ηρεμήσω τον πονοκέφαλο μου και προφανώς με πήρε ο ύπνος.
Δεν έχω καμία όρεξη να σηκωθώ, αλήθεια.
-Έλα θα σε πάμε εμείς σπίτι..(λέει ο Eddie)
-Θα κοιμηθώ εδώ..(απανταω αυθόρμητα)
-Τι;Αποκλείεται..(πετάγεται ο Ράιαν)
-Είπα θα κοιμηθώ εδώ,μπορείτε να φύγετε..
Εντάξει,δεν είναι και το κατάλληλο μέρος για να ξαπλώσεις υποθέτω,αλλά δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου.
Βαρέθηκα να είμαι μόνη μου.
-Ράιαν θα είμαι καλά,απλά θα κοιμηθώ και το πρωί θα φύγω
-Εντάξει,ό,τι θες εσύ..(λέει τελικά)
Με φιλάνε και οι 2 σταυρωτά και έπειτα φεύγουν.
Βγάζω τα πέδιλα μου και ξαπλώνω καλύτερα στον καναπέ.
Κοιμόμουν ήρεμα,επιτέλους κατάφερα να κλείσω για λίγο τα μάτια μου,μετά από ένα 24ωρο..
Δεν ξέρω πόση ακριβώς ώρα έχει περάσει απ'την ώρα που φύγανε οι άλλοι..αλλά ο θόρυβος που ακούγεται έξω απ'την πόρτα με έκανε κυριολεκτικά να πεταχτώ σαν ελατήριο απ'τον καναπέ.
ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΜΥΡΙΖΟΜΑΙ...
💥ΚΟΡΙΤΣΑΡΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΦΤΑΣΕΤΕ 700 views & 170 αστεράκια ΜΕΧΡΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΠΕΙ ΚΙΑΛΛΟ ΠΑΡΤ💥
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ❤❤
