AVCI

7.BÖLÜM

FETHİDEN::
-Vakit hala gece. Ama ne geceydi be! Parkta yürürken Eylem'in ölümüne haberini aldım. Hemde Ceylan'dan. Ceylan olduğunun farkında olmadan. Keşanlı'yla hastaneye gidip Eylem'in hayatta olduğunu gördük. Hastaneden çıkarken Ceylan sırf pislik olsun diye bizi aradı. O sırada Karabatak'ı arayıp Ceylan'ın kaldığı yeri öğrendik ve vakit hala gece bitmedi. Hayatımın en atraksiyonlu gecesiydi.
Erdem Yarbay bize odalarımıza çekilip dinlenmemizi emretti. Çünkü yarın Ceylan'ın peşine düşücektik. Uzun bi gün olucakmış gibi hissettirmişti.
-----------------------
EYLEMDEN::
-Sabahın ilk saatleriydi. Hava bulanık.
Sırtımdaki yara gün geçtikçe daha da acı veriyordu. Biraz yürümenin iyi olacağını düşünüp bahçeye çıktım. İçimden Fethi'yi aramak geçti ama...
Neyse. Sonra arasam daha iyi. Aklımda biçok şey vardı. Ceylan'ın Fethi'yi aldatışı ilkiydi. İstihbarat dünyası... Her şeyden bi şekilde haberin oluyor. Sırtımdaki yaranın ne zaman iyileşiceğide ikincisiydi. Biran önce iyileşip görevimin başına geçmeliyim. Ya Ceylan Fethi ve diğerlerine benim ajan olduğumu söylerse??!! Yok canım. O kadar da değil. Ama benim yinede çabuk iyileşmem lazım. Son olarak... Daha dün bana bağıran Fethi'nin bir anda pamuk şekerim vücut bulmuş haline dönüşmesi. Düşünecek çok şey var. Düşündüğüm son bişey daha var. Umarım bugün sorunsuz bigün olur.
----------------------
FETHİDEN::
-Sabahın erken saatleriydi. Hava bulanık. Hemen silah odasına gidip hazırlandık. Ceylan'ı yakalama zamanı geldi. Artık çok olmaya başladı. Erdem yarbayım bizimle görüştü. Ben, Yavuz komutanım, Hafız ve Karabatak. Sadece 4 kişiydik. Diğerleri başka bi durum olursa diye
taburda bekliycekler. Helikoptere bindik ve yolculuk başladı. Helikopter ilerlerken sohbet te başladı. Ben dalıp gitmişim.
Yavuz: Tam olarak nerde bu Ceylan?
Ateş: Sınıra yakın bi yerde. Karabayır gibi küçük bi yer komutanım. Üç kişinin kaldığı bi evde kalıyomuş şerefsiz.
-(Hafız kulağına doğru eğildi)
Hafız: Avcı'nın neyi var?
-Ben dalıp gitmişim. Yaşadığım olaylar
gözümün önünden hızlıca geçip gidiyordu. Ama benim unuttuğum bişey vardı. Çıktığımız bi köy operasyonunda maskeli bi kız görmüştüm ama... Olaylardan dolayı unutmuşum. Acaba Ceylan mıydı?! O psikopattan her şeyi beklerim ben.
Yavuz: Avcı! Dalıp gitmişsin. Bişey mi var?
Fethi: Yok komutanım. Yani aslında var. İçimde bi sıkıntı var komutanım.
Bazı parçaları birleştirmeye çalışıyorum.
Yavuz: İyi bakalım. Yapbozunu bitirince bize de anlatırsın.
-Yavuz komutanım kötü espriside çok başarılı belli.
-Operasyon noktasına vardık. Civarda zaten dört-beş tane ev vardı.
Fethi: Hani Karabayır gibi bi yerdi lan.
Ateş: E tamam işte. Küçük Karabayır gibi düşün.
Yavuz: Konuşmanız bittiyse operasyona başlayalım beyler?
-EMREDERSİNİZ-
-Civardaki o evlerin hangisindesin acaba Ceylan?
Karabatak telsizden seslendi.
Ateş: Komutanım şu yeşil kapılı evde kalıyor. İstihbarat burda olduğunu söyledi.
Yavuz: E o zaman ne duruyoruz.... Ben ve Hafız içeri giriyoruz. Avcı ve Karabatak siz evi çevreleyin.
-Ev tek katlıydı. Birimiz arka tarafa geçmeliydi. Karabatak evin arkasına gidip gizlendi. Bende ön taraftaydım.
Evin biraz uzağına gizlendim. Yavuz Komutanımın Ceylan'ı yakalaması kaldı. Tabi bi aksilik olmazsa. Öldürmeden almamız gerek. Belki işimize yarayan bi şeyler öğreniriz.
-------------------
EYLEMDEN::
-Öğle vaktiydi. Odamda uyuyordum.
Çok geçmeden uykum kaçmıştı. Çünkü hastanede garip bi şekilde çok ses vardı.
Eylem: Yine olay falan mı oldu acaba?
Hastane burası hastane!
-Odamdan çıkıp hızlıca hastanede ilerledim. Koridordan dönücekken hızlıca geri çekildim. Duvardan kafamı uzatıp ne olduğuna bakmaya çalıştım. Üç tane adam. Biri üstünü baya kalın giyinmişti. Canlı bomba olduğundan eminim. Diğer adamlar silahlıydı. Bi grup çalışan ve vatandaşı rehin almışlardı. Odama doğru hızlıca ilerledim. Yastığımın altından silahımı aldım. Fethi'nin taburunu aradım. İstihbaratçıydım. Bi şekilde o numara elime geçti. Aradım ve yardım istedim. Koridorun sonuna tekrar gidip orda beklemeye başladım. Yardım erken gelmezse devreye ben giricektim.
------------------------
FETHİDEN::
-Saklandığım yerde kıpırdamadan bekliyordum. Baya bi zaman geçmişti.
Ama ses seda yoktu. Biran ön kapı açıldı. Goncayla kapıya doğru hedef aldım. Kapıdan Ceylan çıktı. Ama yalnız değildi. Yanında küçük bi çocuk vardı. Rehin almış sanırım. Kafasına silah doğrultmuştu. Geri geri çıkıyordu. Yavuz komutanım ve Hafız da Ceylan'ın önünde. Onu ikna etmeye çalışıyolardı. Telsizden komutanıma seslendim.
Fethi: Komutanım indiriyim mi?
Yavuz: Yarala. Belki konuştururuz.
-Hedefe kitlendim. Ceylan'ın koluna sıktım. Yere devrildi. Hafız gidip silahını aldı. Yardım çağırdık. Ceylan'ın başında bekleyip bi yandan da etrafı kontrol ediyorduk. Ceylan mırıldanmaya başladı.
Ateş: Komutanım bişey diycek galiba?
Yavuz: Bırak konuşsun!
Ceylan: E-Eylem... Hastanede... Patlıycak...
...