CRADLE SNATCHER (Nepumoceno Series #3)

CS 10

CS 10

Jealous

Wala akong nagawa kung hindi ang sumunod sa lalaking nakakapag pabagabag ng isipan at puso ko makalipas ng ilang araw. He has been invading my entire system and I am not one bit happy about it. May kung anong kumurot sa puso ko.

He opened the car door and carefully guided me inside. He sighed and put the seat belts on before jugging his way to the driver's seat. Tahimik nitong inistart ang kotse at mabilis na nag maneho. Napakagat ako sa labi ko.

Why isn't he talking to me? Is he mad? Napatingin ako sa kamay kong nakapatong sa hita ko. Napalingon ulit ako dito at maingat syang pinagmasdan. I missed him very much. Bakit kahit kaharap ko na sya ngayon at katabi ay parang napakalayo pa rin nya at ang hirap hirap nyang abutin? 

My brows shot up when he stopped the car in the middle of the highway. Walang masyadong dumadaan dito at nasa may gitna kame ng bundok. I guess he wanted to stay at his over looking house. Lalo lamang bumilis ang tibok ng puso ko. The silence was already deafening. My heart did no good. 

Humarap ako sa kanya at tila lalo lamang akong kinabahan. Mahigpit na nakahawak ang dalawang kamay nya sa manibela. The veins on his forearms are hardly popping out of his skin. 

Itinaas ko ang kamay ko saka inabot ang pisngi nya. Napaiwas ako saglit nangg maramdaman ang pagkapaso sa pag tama ng balat ko sa balat nya. Kinagat ko ang ibabang labi ko bago damhin muli ang pisngi nya. Napapikit ito sa ginawa ko. He slowly relaxed too.

"I missed you so much..." nanginig ang mahina kong boses ng sabihin iyon. "...my Xian Dash,"

I didn't know where I got the courage to tell him what I am feeling but I'm going to blame it all on the alcohol. I know I'm gonna regret all of this tomorrow but who the hell cares. He's my husband so what I am feeling right now is all alright!

Tinignan ko si Xian Dash at sumalubong sa akin ang malalamig nitong mga mata. Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman ang hapdi rito. His breathing hitched like he was stopping his self from doing something. 

"Akala ko ba sa friday ka pa uuwi?" muling subok kong buksan ang usapan.

Huminga ito nang malalim. "I finished my work earlier so I can go home," 

"Sinama pala ako nila Uno kanina. Nakita mo ba sila? Bat ka pala nanduon?" naguguluhan kong tanong.

Umiwas ito nang tingin at binasa ang ibabang labi nya. "Doesn't matter. I thought we agreed that you'll only go to parties when you're with me?"

Umawang ang labi ko. "I, uh... I'm sorry. I was so bored at the house tapos inaya ako nila Uno at Achilles kaya sumama ako."

Pinisil ko ang braso nito. "Dash, are you mad?" hinaplos ko ang braso nya at mas lalong lumapit sa kanya. "I'm sorry... I promise hindi na mauulit,"

He sighed and tightly closed his eyes. Nang dumilat ito ay sumilay sa akin ang mapupungay nyang mga mata. His eyes were bloodshot and I just noticed that he looked so tired. "How are you?" maingat nitong tanong sa akin.

Umiling ako. "I'm not okay."

Kumunot ang noo nito. "Why? Is there something wrong? May masakit ba sayo?"

"No! Tignan mo nga yang sarili mo! You look so tired tapos ako ang tatanungin mo kung kamusta ako! Bakit mo pa kase ako pinuntahan duon? Uno could've just drop me off!" inis kong sabi dito.

Tila nakahinga naman ito nang maluwag saka tumango. "Don't worry about me. I'm good,"

"Dash, uwi na tayo para makapag pahinga ka na."