SERSERİ ÖĞRETMENİM 2

Ben yanındayım

Sabaha kadar deliksiz uyumuşum.Hafif gerindikten sonra aşağıya Arya'nın odasına girdim.Arya yatağında yatıyordu.Saat bu kadar erken mi?Saate baktığım da Arya'nın okula geç kaldığını gördüm.

"Arya,prensesim.Okula geç kalıyorsun."

"Bugün gitmek istemiyorum."

"Neden?"

"Canım öyle istiyor."

"Ama olmaz.Gitmek zorundasın.Hadi kalk Arya."

Yeşil gözlerini açtığında gülümsedim.Gözlerini ovuşturarak yataktan indi.Sonra da Beray'ı uyandırdı.Kız heyecandan ne yapacağını şaşırdı herhalde.

"Keşke dışarıya çıksaydım."

Şaşkın gözlerle bana baktı.Utanarak geri giyindi.

''Özgür hemen çık bu odadan.Beray abla utanıyor çık hemen.''

''O utanmaz meleğim hadi giyinin okula geç kalmayın.''

Aslına bakarsanız ben bile utanmıştım.Üstünü değiştirirken ona bakmadım.Üstünü değiştirdiğin de gözlerimi ona diktim.

"Hazırsanız çıkalım."

Başak kapıda belirdiğinde yüzünde güller açıyordu.Dün gece kardeşi aramıştı ve onunla dertleşmişti.Bu akşam da onları ağırlayacaktık.Buna çok sevinmişti.Onları mutlu görmek,beni de sevindiriyordu.Onları uğurlarken bir şeylerin ters gittiğini anladım.İkisi de arabada öylece duruyordu.

"Başak Hanım,Arya ilacını aldı mı?"

Etrafına bakındı.

"Hayır.Hemen gidip vereyim."

"Bence de verin.Sanırım krize giriyor."

Benden önce kızın yanına koştu.Kız,kendine gelince herkes derin bir nefes aldı.

"Astım olduğunu bilmiyordum.Bilseydim sorardım."

"Senin suçun değil.Kendini suçlu bulma."

"Kusura bakmayın."

Kendisini mahçup hissetmişti.Sanki bu olayı kendi suçuymuş gibi hissediyordu.Hazırlanıp evden çıktım.Okula geldiğim de ilaçlarımı almayı unuttuğumu fark ettim.Başak bugün hangimizle uğraşacağını şaşırmıştır.Sınıfa girdiğim de Beray'ın daha gelmediğini gördüm.Bu kadar geç kalmazdı.Arya'yı bırakıp gelecekti.Benden hemen sonra girince onu durdurdum.

''Neden geç kaldın Beray?''

''Arya'yı okula bıraktım.''

''Unutmuştum ben onu.Arya seni çok sevdi değil mi?''

''Evet çok sevdi.Ben de onu çok sevdim.Çok tatlı bir kız.''

''Dün Beray, bize geldi.Eşim ve kızım ile tanıştı.''

Beliz'in bakışını gördüm.Çünkü dün buluşmak istediğin de ona yalan söylemiştim.Ve ardından Beray çıkıyor.Ama bu durum umurumda değil.Konusunu açarsa söylerim.Okuldan biraz uzaklaşmıştım ki Beliz'in sesini duydum.

"Özgür,sen en yapmaya çalışıyorsun?"

Onu aldırmadan yürümek istedim.Ama yapamazdım.Bu konu uzar giderdi.

"Ben gene ne yapmışım?"

"Dün arkadaşım gelecek dedin.Bugün öğreniyorum ki Beray gelmiş."

"O konuyu mu diyorsun.Abartılacak bir durum yok."

"Bana gerçeği söyleyebilirdin."

'Sen de bana gerçeği söyleyebilirdin.' demek istesem de yapamadım.

"Bir daha ki sefere söylerim.Çok yoruldum Beliz.Biraz yalnız kalmak istiyorum."

"Bugün buluşacaktık.Öyle demiştin."

"Evet ama çok yorgunum."

Arkasını dönüp gitti.Onunla uğraşamazdım.Eve geldiğimde Başak'ın kardeşi çoktan eve gelmişti.

"Merhaba,hoş geldiniz."

"Merhaba Özgür Bey.Ben Aysel."

"Memnun oldum Aysel Hanım."

Onlarla muhabbet ederken uykumun geldiğini hissettim.Ama ondan önce ilaçlarımı içmem gerekiyordu.Bugünü aksatsam ne olur?Bence bir şey olmaz.

"İzninizle."

deyip yukarı odama çıktım.Başımı yastığa koyup uyumayı bekledim;ama olmadı.Sağa döndüm,sola döndüm.Yok.Uykudan tık yok.Doğrulup etrafa baktım.Aklımdaki düşünceler tekrardan gelmişti.Onlar yokken daha rahat uyuduğumu düşündüm.En iyisi ilaçlarımı içmek.Aşağıya indiğim de Aysel Hanımlar gitmişti.

"Uyuduğunu sanmıştım."

"Ben de öyle sanmıştım;ama uyuyamadım.İlacımı içip geri yatacağım."

"Tamam.Ben de buraları toparlayayım,yatarım."

İlacımı içip,Başak'a yardım ettim.Hemencecik etrafı topladık.

"İyi geceler Başak Hanım."

"İyi geceler Özgür."

Yatağa uzandığım da aklımdaki tüm düşünceler bir anda yok oldu.Böyle daha iyiydi.Her şey üst üste gelmeye başlamıştı.Ve bundan nasıl kurtulacağımı bilemiyordum.Bana kimse iyi gelemiyorken,Beray nasıl iyi geliyordu?Bunu anlamakta zorluk çekiyordum.

Arya'nın ağzından;

Beray abla,Özgür abiyi seviyor muydu?Bence seviyordu.Ona bakışını gördüm.Çok içten bakıyordu.Aynı annem gibi.Eskiden babam da anneme sevgi dolu bakardı.Gün geçtikçe aralarında ki sevgi,nefrete dönüştü.Aklımdaki o görüntüyü silmek istesem de yapamıyorum.Gözlerim dolmaya başlamıştı.Kendine gel Arya.Bazen bunları kaldırmak zorundayız.Eğer o adamın elinde kalsaydık,şuan ne durumda olurduk?

"Arya?"

Özgür abinin sesini duyunca kalktım.

"Efendim Özgür."

Özgür demeyi seviyordum.Kendimi iyi hissettiriyordu.Keşke Özgür gibi bir babam olsaydı.Babam ya da abim olmadığı halde,beni seviyor ve bana çok iyi davranıyor.

"Uyumadın mı daha?"

"Uykum gelmedi."

"Sorun mu var?Ağlıyor gibisin."

Kafamı hayır anlamında salladım.Eski günleri hatırladım diyemedim.Bana sımsıkı sarıldı.

"Benim prensesimi kim üzmüş?"

Gülümsedim.Bana prensesim demesini seviyordum.Kendimi o kitaplardaki prensesler gibi hissettiriyordu.

"Kimse üzmedi Özgür.Sadece uyuyamadım."

"Karnın mı acıktı?Söyle bakalım."

Karnıma hafifçe vurdum.

"Yani.Pek doymamış olabilirim."

Beni kucağına alıp,mutfağa götürdü.

"Acuka sever misin?"

Gözlerim kocaman oldu.Annem onu sürekli bana yapar.Kafamı evet anlamında salladım.Mis gibi kokmaya başladı.Ekmeğe sürüp yerken,aşağı annem indi.

"Demek bensiz acuka yiyorsunuz.Sizi gidi hainler."

deyip göbeğimi gıdıkladı.

"Anne,tamam.Dur nefes alamıyorum."

Geri çekildiğin de yüzüm yanıyordu.Yemeği yeyip odalara dağıldık.Büyüyünce ben de Özgür gibi birisiyle evleneceğim.En azından bana değer verir.Özgür tekrardan yanıma geldi.

"Seni seviyorum ufaklık.Ben yanındayım.İyi geceler."

"İyi geceler Özgür."

Şuan daha mutluydum.Her şeyi unutmuştum ve o anı yaşamıştım.