Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 40 *Στεφανος*

Είναι ένας πόνος.
Ένας πονος που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου.

Σωματικός.
Γιατί τον άλλο πονο τον έχω ζήσει καλά.

«Στέφανε;»ακούω και ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά.

Βλέπω τον Ηλία.Πανω από το κεφάλι μου.Κοιταω γύρω μου αλλά με εποιασε πάλι αυτός ο πόνος στην κοιλιά.Καταπινω αλλά πάλι με εποιασε αυτός ο πόνος.

Είμαι στο νοσοκομείο.
Σωστα.Με μαχαίρωσαν.Τωρα μου έρχονται όλα σιγά σιγά στο μυαλό μου.

«Εεεει φιλαράκο.Καλα είσαι;»λέει.

Όχι.Αλλα δεν με νοιαζει αυτό.Δεν με νοιαζω εγώ.

Πάω να σηκωθώ.
«Η Άννα;Που είναι η Αννα;Έπαθε κάτι;»λέω και άμεσως μόλις σηκώθηκα με εποιασε ο πόνος δέκα φορές πιο πολύ.Δεν το ήξερα ότι γινόταν αυτό.

Βάζει το χέρι του στο στήθος μου και με σπρωχνει απαλά κάτω.
«Μην.Τι κανείς;Πας καλά;;;»μου λέει.

«Η Αννα;Είναι καλα;»λέω παλι.
«Καλά είναι.Εξω είναι.Ηρεμησε»μου λέει.

Ευτυχώς Παναγία μου.Ειναι καλα.Θυμαμαι ότι ο άντρας εκείνος πήγε να σηκωθεί από κάτω και να επιτεθεί στην Άννα αλλά την έσπρωξα.Επεσε κάτω αλλά με πέτυχε εμένα.

«Μην ανχωνεσαι.Την έσωσες.Δεν θα χάσεις την δουλειά σου»λέει.

Ποια δουλειά;Το τελευταίο πραγμα είναι αυτό πλέον.

«Δεν....»λέω.Τι να του πω και αυτουνου τώρα...

«Δεν άκουσα.Τι είπες;»λέει.
«Δεν κάνω έτσι για την δουλειά μου Ηλία»λέω ειλικρινά.

Έρχεται κοντά μου.
«Νομίζεις δεν το κατάλαβα;Εχε χαρεί που εχεις τα μαύρα σου τα χάλια αλλιώς θα σου έλεγα εγώ...»λέει.
«Το ξέρεις;»λέω.

Πως το ξέρει;Αφού δεν του έχω πει τίποτα.Δεν έχω πει σε κανέναν τίποτα.

«Το ξέρω.Την είδα έξω.Ειναι χάλια.Εκλαιγε όταν με πήρε τηλεφωνο...»
«Θα τρομαξε»λέω.

Η καημενη.Λογικο.

«Τρομαξε;Χαζός είσαι;Αυτή είπε θα έκανε τα πάντα για σένα.Τι τρομαξε μου λες...;»λέει.

Τι;Θα έκανε τα πάντα για μένα;

«Τι εννοείς;Στο είπε αυτό;»λέω.
«Ναι.Τελοσπαντων.Θα τα πούμε μετά αυτά.Πως είσαι;Πονάς;»με ρωτάει.
«Παρά πολύ»λέω.
«Αχ βρε Στέφανε.Αμαν...»λέει.
«Η Ξενια;»
«Με την Βαλια.Μην ανησυχεις.Ειναι καλά.Της είπε ότι είχες πολύ δουλειά και έπρεπε να πας ένα ταξίδι»λέει.