THE BLACK WIDOW

MISSION ACCOMPLISHED

MELVIN'S POV

Bumalik na ako sa presinto. Mission accomplished na ako. Iyon ang nakasaad sa liham na natanggap ko. Kailangan ko lang bantayan si Lt. Jazzy Lorenzo Alberto. Pagkatapos niyang manganak, babalik na ako sa dati kong duty.

Magpinsan kami ni Benj pero Miranda pa rin ang gamit kong apelyido dahil hindi kasal sina Mama at Papa. Puwede ko naman daw gamitin ang Alberto pero ang katwiran ko, anak ako ni Mama...Isa akong Miranda.

Nagreport ako kinalunesan sa presinto matapos ang tatlong buwan at sumaludo sa aming hepe.

"Congrats, Sgt. Miranda. Higit pa sa aking inaakala ang iyong ginawa. Hindi ka lang pulis...puwede ka na palang magpaanak sa susunod."

"Sir naman..." Napakamot ako ng ulo sa sinabi niya. Saka niya ako pinalabas sa kanyang opisina. Balik ako sa SWAT ng araw na iyon. Bago ako pumasok sa loob ay nanatili muna ako sa pasilyo...pumindot ng ilang numero..." Yes, padeliver naman ng bulaklak para kay Jazzy Lane Alberto...St. Catherine Hospital, room 309... tulip, Miss. Salamat. I'll pay online..."

Binuksan ko ang data ko para buksan ang application na matagal ng naka-install doon. Online order iyon ng Flower Delivery... Gusto ko lang pasayahin si Jazzy sa pamamagitan ng mga bulaklak na iyon. Saka ako pumasok sa loob ng opisina.

Nakasalubong ko ang aking mga kasamahan. Nagmamadali silang umalis dahil may lakad ang buong tropa. Syiempre, hindi ako magpapaiwan. Kinuha ko kaagad ang aking vest...ang aking baril...at isang sniper gun... saka ako humabol sa sasakyan.

"Uy, hindi ka ba nakabakasyon?" Alam kasi nilang ipinadala ako sa isang special assignment pero walang nakakaalam sa mga nangyari. Si Hepe lang ang may lakas ng loob na magbiro sa akin kanina.

"Mabo-bored lang ako sa bahay kapag ginamit ko ang bakasyon ko...okay lang. Saka na ako magbabakasyon kapag kailangan ko."

"Sige...okay lang 'yan. Habang binata ka, sige ng sige sa mga operasyon. Kapag nag-asawa ka, tiyak kong maiinip ka sa opisina at gugustuhin mong palaging umuwi sa iyong pamilya. Alam mo, Sarge ganyan din ako noong binata ako. Late na talaga akong nakapag-asawa. Mabuti naman at nahintay pa ako ng huli kong girlfriend. Nakakawala ng pagod kapag may mga batang sasalubong sa iyo." Nasa loob na kami ng van ng mga oras na iyon at binabagtas ang kahabaan ng abalang kalye. Gabi pa naman talaga ang aming operasyon pero maaga kaming pumunta para mag-abang sa sitwasyon.

Napangiti ako. Na-imagine ko tuloy ang sanggol na hawak ko noong isang araw. Hindi ko akalaing ako ang magpapaanak kay Jazzy. Nawala ang kaba ko, ang mahalaga lang noong mga oras na iyon ay mailabas ni jazzy ng ligtas ang sanggol.