The Vampire King And Four Lords (HIATUS)

Chapter 13 - Angel's Lover

It's has been 32 hours since I was returned back to the Level 2 wala akong pinagiba sa karamihan. Isa talaga akong tao na lubos na nasasaktan dulot nang sari-saring emosyun at nag hihirap kung saan dapat ilugar ang sarili. Palaging sa pinakahuli wala akong ibang masisisi kung hindi ang sarili I wished mag switch na kami ni Leeward mas kaya niyang e handle ang misyon kesa sakin.

Bakit ko ba kelangan makilala pa si Lord Yves? Bakit sa dinami-dami ng mga vampires siya pa? 

Pag labas ko sa original na silid bihis at handa nang bumalik sa trabaho kahit wala pa sa kundisyon ang isip ikinatulala ko na makitang may tumatakbo sa hallway napakaganda niyang larawan sa aking paningin sana totoo ang nakikita ko isang matangkad na lalaki, may mahahabang biyas, malapad na balikat, may mahabang buhok na nakatali at inililipad sa ire ang dulo gawa ng kanyang pag kilos.

The moment na mag harap na kami sa isa't-isa nag tagpo ang aming mata dagli niya akong yinakap ng napakahigpit puno ng pananabik, he wrapped his arms around my head keeping me warm and safe from danger ganun kalaki ang deperensya ng tangkad namin. May ilang segundo na kaming ganun di ko pa rin mabawi ang sariling katinuan maybe because the time STOP just or us.

I made myself much comfortable and slowly move my head up to see his pretty face looking back at me so worried bakas din ang ning-ning sa kanyang mata ang takot na tuluyan akong nawala. I sadly smile as I stroke his right cheek and feel a warmth static connection flowing from him down all over to my body. 

"I love you, so bad." He whispered softly. 

"Law." I breath and bit my lower lip. I tear falls from one of my eye pinipigilan ko kasing huwag umiyak pero may tumakas pa din na luha. What more kapag umuwi na ako sa langit maiiwan ko siya? Isipin ko palang masyado nang masakit. 

Mula sa pagkakadampi ng kamay ko sa kanyang mukha ay dahan-dahang bumababa sa tapat ng kanyang dibdib kung saan ako ay nanatiling nakakulong sa kanyang mga bisig.

"Constantine." He whispered.

Gusto kung sabihin sa kanya na umalis kami. Gusto kong sabihin na handa akong ibigay lahat makasama lang siya. Gusto kong sabihing ngayun na kami tumakas palayo sa lugar na to pero sa reality I can't live with him because I'm not a human being. I can't be near him. I can't love him but not my heart wants ,however ,I must fulfill my duty as an Guardian Angel besides bago pa mangyari ang bidding. I decided to stay away from him. He can be my strength and my weakness. Bago pa tuluyang mawalan ng gana ang utak mag isip ng tama at mali kelangan putulin na.

Itinulak ko siya ng marahan na ikinabigla niya. Law's eyes goes widen a bit totally lost and confused of my action.

"Ayoko na." Mga salitang ayoko sanang bigkasin.

"Anong ibig mong sabihing ayaw muna? Ipaliwanag mo sakin." He demanded.

"Law, hindi ko na kaya." 

Ramdam kong lalong humigpit ang pagkakahawak niya sakin. His eyes change to cold and darker shade of chocolate brown. Ayaw niyang pumayag batid kung alam na niya ang ibig kung sabihin. 

Beyond my expectation binuksan niya ang pinto na nasa tapat lang namin para duon sa loob ng kwarto makapagusap ng masinsinan.

Pinaupo niya ako sa edge ng kama tapos lumuhod siya sa harapan ko habang nakapatong ang magkabilaan niyang braso sa ibabaw ng hita ko nanduon pa din ang aming pagkakalapit. Pinanood niya ang expression ko ni hindi ko na magawang tumingin sa kanya ng diretso all I felt is Guilt.

"Naiintindihan ko kung bakit ngayun nag dududa kana sakin."

"Law." I whispered his name softly.