*Hikayenin baş kahramanını sudenin ağzından bundan sonraki bölümler sudenin ağzından anlatılmaktadir karışıklık olmasın*
Yine sabah kavga gürültüyle uyandım evde hiç eksik olmayan şey yani. Neymiş abim odasına bıçakla girip kapıyı kilitlemiş kardeşim kapıyı açıyim derken kapıyı kırmış. Annem sabah yine aynı çorbayı yapti diye babam tarafindan Aç kalma cezası almış. Ev değil mahkumlar koğuşu resmen. Evde tek normal insan benim diğcem diyemiyorum. Siz hiç saralleyi salama sürüp yiyen normal bi insan gördünüz mü yada yılbaşından yılbaşina sadece 1zeytin yiyen insan. Boyunun uzaması için doğum gününde herkesten süt almasını isteyen. İntihar edicem ben deyip bakkal amcadan 3 kutu bonibon alıp polise kendini ihbar eden. Bizim aile "Açıklar (soyismimiz) Ailesi " değilde resmen "Kaçıklar Ailesi". En azından ailede en normal kaçık benim diyebilirim. Biran önce bu evden kaçmak için kahvaltı yapmamaya karar verdim. Odama çıkıp 5 dakikada hazırlandım. Düz uzun saçlar. Mavi renk bluz. Kot şort ve mavi vanslarımla tam bir moda faciasıydım ama umrumda değil. Evden uçar adımlarla kendimi dışarı attım. Dışarı attım atmasına ama tek başıma ne yapıcam ben sokakta acaba. En sonunda kafama göre takılmaya karar verdim. Önüme çıkan ilk otobüse atladım ve nereye gideceğini bilmediğim halde akbilimi basıp en arka koltuğa oturup yolculuğun keyfini çıkarmaya başladım. Kulağımda kulaklık saçlarım rüzgardan uçuşuyor gözümde güneş gözlüğü tam bir tumblr görlüm. Bi yarım saat yolculuktan sonra otobüs durdu ve indim. Ve gördüğüm manzara karşısinda ne şaşırdım nede korktum sadece merak dolu gözlerle bakıyordum. Ne sandınız kocaman bi alış veriş merkezi gördümde içeriye girmek için sabırsizlaniyorum felan mı keşke öyle olsaydı. Daha fazla burda beklersem meraktan çatlıyıcağımı anladım ve olayın olduğu yere doğru koşmaya başladım.
