In my blood

-4-

Ο ενοχλητικός ήχος από το ξυπνητήρι άκουγε, η ώρα 5:30 το πρωί. Το κλείνουν και γυρνάνε για να ξανά κοιμηθούν.

Λίγα λεπτά αργότερα ξανά κάνει την εμφανίσει του το ξυπνητήρι.

Ο Peter με μισάνοιχτα μάτια προσπαθεί να το κλείσει, αλλά αντί αυτού, το χέρι του σπρώχνει το ξυπνητήρι από το κομοδίνο, με αποτέλεμα να πέσει κάτω.

Ο ήχος τους τρομάζει και τελικά σηκώνονται.

Ο Peter πηγαίνει να ετοιμαστεί.

Μπαίνει στο μπάνιο και αφού κάνει τα απαραίτητα, πλένει τα χέρια του και παίρνει τη πετσέτα για να τα στεγνώσει. Έπειτα παίρνει την οδοντόκρεμα του και την απλώνει πάνω στην οδοντόβουρτσά του και βουρτσίζει να τα δόντια του.

Κοιτάει τον εαυτό του για τελευταία φορά πριν φύγει για το στρατό. Περνάει τα χέρια του ανάμεσα από τα μαλλιά του, μιας και θα είναι η τελευταία φορά που θα τα έχει πριν φύγει.

Μετά από 10 λεπτά χαζεύοντας τα μαλλιά του στον καθρέφτη, βγαίνει και κατευθύνεται προς την Chloe.

"Θα μου λείψεις μπισκοτάκι μου" του λέει γλυκά και τον παίρνει αγκαλιά.

Την αγκαλιάζει και αυτός ,"Και εμένα θα μου λείψεις αγάπη μου, αλλά σε λίγους μήνες θα επιστρέψω, γρήγορα θα περάσει ο καιρός." της λέει παρηγορητικά και την φιλάει.

Κάθονται αγκαλιασμένοι ώσπου έρχεται η ώρα για να φύγει.

"Θα σε περιμένω μπισκοτάκι μου " του λέει καθώς βγαίνει από την πόρτα.

"Θα τα πούμε σύντομα" της λέει και την φιλάει για τελευταία φορά.

[...]

Peter's POV

Κοντεύει μεσημέρι, φτάνω έξω από την πύλη και νιώθω ένα ρίγος να με κατακλύζει. Μπαίνω μέσα με αργά βήματα.

Ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος , περιφραγμένος με ψηλούς πέτρινους τοίχους. Πάνω από τους τοίχους έχει αγκαθωτά πλέγματα σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει να το σκάσει. Στην ευθεία της εισόδου, είναι ένα τεράστιο κτήριο.

Πλησιάζω το κτήριο και μπαίνω μέσα. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βρω τα ρούχα που μου ταιριάζουν. Αφού τελειώνω με αυτό, πάω να βρω κρεβάτι σε μια καλή θέση μιας και θα κοιμάμαι εκεί για την υπόλοιπη θητεία μου.

Έχω τελειώσει, κατευθύνομαι προς το γραφείο για να δώσω τα στοιχεία μου.

Άρχισαν να μου κάνουν πολλές  ερωτήσεις σχετικά με τις γραμματικές μου γνώσεις και το επάγγελμα μου για να με κατανέμουν σε τάγματα και λόχους.

Αφού τελείωσα τα προηγούμενα, μου έχει μείνει ένα τελευταίο πράγμα που πρέπει  να κάνω και είναι το χειρότερο από όλα, να ξυρίσω τα μαλλιά μου.

Βρίσκω το δωμάτιο στο οποίο θα αποχαιρετούσα τα μαλλιά και μπαίνω μέσα.

Κάθομαι στην καρέκλα και ακούω αυτόν τον ενοχλητικό ήχο, τον ήχο της κουρευτικής μηχανής.

Νιώθω την μηχανή να ακουμπάει το κεφάλι μου. Ένα βάρος από το κεφάλι έφυγε και μια τούφα των μαλλιών μου πέφτει στα χέρια μου. Ξαφνικά νιώθω ότι ένα κομμάτι της καρδιάς μου έσπασε.

"Έτοιμος" μου λέει ο άνδρας και ανοίγω τα μάτια μου.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και μένω άναυδος.

Ένας Peter χωρίς μαλλιά.

Σηκώνομαι για να φύγω και έχω μετανιώσει την κάθε μου στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε αυτό το δωμάτιο.

Αφού έχω τελειώσει με τα κυριότερα και έχω ελεύθερο χρόνο, αρχίζω να εξερευνώ το νέο μου περιβάλλον.

Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και είναι ήδη η ώρα του φαγητού .

Όλοι πηγαίνουμε προς στην αίθουσα.

Το φαγητό φαίνεται πολύ καλό, όπως είχε πει και ο Zac, το καλύτερο είναι μόνο την πρώτη μέρα από όλη σου την θητεία.

Λοιποοον... πως σας φάνηκε;
Δεν ξέρω πολλά για το στρατό για αυτό αυτοσχεδίασα λίγο , οπότε μπορεί να σας φάνηκε λίγο βαρετό.
Μπορείτε να φανταστείτε τον Shawn ξυρισμένος τα μαλλιά του γουλί ; 😂❤️