"Bakma böyle, bugün gideceksin o okula." dedim masum yüzünü görmezden gelip, okula gitmemek için ağlamıştı ama gidecekti. Her okula gitmek istemediğinde tamam diyorduk ve o da gitmiyordu ama bundan sonra mecburdu.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
"Bekleme böyle Zalton, gerçekten gideceksin bu sefer. Hem babanla da oynayamazsın onun dinlenmesi gerek." bana hala aynı şekilde bakarken gözlerimi devirip onu kucağıma aldım.
Kapıyı açtığımda tamda Dace'in geldiğini gördüm. "Dace bu sefer Zalton'a sakın dondurma alma, hem havalar soğudu hemde çok şımarıyor." beni duyduktan sonra Dace başını salladı ama Zalton kaşlarını biraz daha çattı.
Dace Zalton'ı kendi kucağına aldığında onları izledim, bebek koltuğuna oturtup kemerini bağladığında ise gülümseyerek onları izlemeye devam ettim, kendiside ön koltuğa ilerlerken belimdeki ellerle sıçramıştım.
"Dinlenmen lazım." dedim Zalton'ın araba hareketlenmeden hemen önce bize baktığını düşünerek elimi Zayn'in elinin üzerine koyup.
"Dinlenmek sadece yatmak demek değil Adain."
"Ama senin şu an dinleniyor olman lazım." kapıyı kapatıp ona döndüğümde evin içinde sadece eşofmanla gezmesine şaşırmıştım, üşüyebilirdi.
"İnanamıyorum Zayn, hasta olacaksın bir de!"
"Abartma." dedi gözlerini devirip arkasını dönerken, tüm konuşmamız bu kadardı oyuncu gibiydik çünkü Zalton bu evden çıktığında birbirimizle pek konuşmuyorduk ama o evdeyken mutlu bir çift gibiydik ki tartışmalar o varken çok daha az oluyordu.
"Ben bugün annemlere gideceğim." telefonumu elime alıp Pattie'nin attığı mesajlara bakacaktım ki telefonu hızla elimden çekti.
"Hasta gibi görünmüyorsun hem aldığım elbisenin adresini annemlerin evi olarak girmişim, onu alıp geleceğim."
"Hasta gibi görünmüyor muyum?" kollarını iki tarafa doğru açtığında konuyu kapatsam bunun iyi olacağını düşündüm.
"Vuruldum ben, hem de senin o 2 şerefsiz kardeşin yaptı bunu."
"Şerefsiz diyemezsin." yanından onu umursamadan salona geçtiğimde hemen arkamdan geldiğini anlamıştım.
"O zaman akşam an-" sözümü kesip kendisi konuştu. "Akşam annemler geliyor."
"Yok artık! Ben annemleri çağıracaktım." Aslında gelmiyorlardı ama arayıp haber vermeyi düşünmüştüm, aslında arasam da gelmezlerdi, annem ve babam daha önce hiç evimi görmemişlerdi.
"Gelmeyeceklerini adın gibi biliyorsun." dedi bu gerçeği tümüyle yüzüme vurup, daha sonra tekrar konuştu. "Annenlerin kızına hiç bir şey olmadı ama annemlerin oğlu vuruldu." dediğinde sahte bir gülücük attım.
