Ο Ιταλός στρατιώτης

Χώρια

Το πρωί δεν άργησε να έρθει οι ώρες μέσα στο κελί περνούσαν αργά και βασανιστικά μέσα μπήκε ο Γιοχανες και της έδωσε λίγο ψωμί και νερό "Πως είσαι" την ρώτησε αλλα ήξερε την απάντηση στα μάτια της. Η Αθήνα άρχισε να τρώει σαν λυσσασμένη αλλά με μία ευχαρίστηση με όσα συνέβησαν την προηγούμενη ημέρα μα η χαρά της κόπηκε οταν ειδε τον στρατιώτη με τα πραδινα ματια να την πλησιάζει και να την τραβάει απο  το χέρι η Αθήνα ήθελε να ουρλιάξει αλλά τα πράγματα θα γινόντουσαν χειρότερα.

Την πηγε σε ενα δωμάτιο με κάτι άλλες γυναίκες που οι οποίες φαινόντουσαν πολύ πιο χλομες και αδύνατες απο την Αθηνά. Όταν τις είδε σκέφτηκε θα μπορούσαν να τις κάναν άραγε και τι θα καναν και στην ίδια. Μετά απο λίγο δυο στρατιώτες άρχισαν να βάζουν μία μία σε ένα μεγάλο πολεμικό φορτηγό και τις πήγαν σε ενα μεγάλο χωράφι στο οποίο υπήρχε ενα πολεμικό αεροπλάνο. Στο κεφάλι της Αθήνας υπήρχαν πολλές σκέψεις για το τι και που θα μπορούσαν να τις πάρουν και τι θα τους καναν.

Μερια Αντόνιο

Πισω στην πατρίδα του ήταν κανονικά μόνο λίγες υλικές ζημιές ολοι ήταν χαρούμενοι που ήταν ο Αντόνιο και που ολα πια ήταν φυσιολογικά αλλα όχι για όλους. Ο Αντόνιο ένοιωθε οτι τώρα που δεν μπορεί να βλέπει την Αθηνα ήθελε να είναι εκει και να μπορούσε να την πάρει μακριά απο αυτό το μαρτύριο που πέρναγε να ζούσαν μαζί και να μπορούσε επιτέλους να την ρωτήσει αυτό που επιθυμούσε καιρο...

Μερια Αθηνας  

Όλες οι γυναίκες μπήκαν στο αεροπλάνο. Ξαφνικά ειδε τον Γιοχανες να μπαίνει μέσα και ένα κρυφό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της. Ενοιωσε ασφάλεια! Έκατσε από δίπλα της και της κράτησε το χέρι σφιχτά. Τότε την κοίταξε στα όμορφα καστανα μάτια της και της είπε

"Μην φοβάσαι δεν θα τους αφήσω να πειράξουν ούτε μία τρίχα από το κεφάλι σου."

"Και εγώ γιατί να σε πιστεψω; " τον ρώτησε

"Γιατί Αθηνα μπορεί να γνωριζόμαστε πολύ λίγο καιρό αλλα με έκανες να νοιωσω κάτι πρωτόγνωρο κάτι που δεν έχω ξανανιώσει τον έρωτα"

Η Αθήνα τον κοίταξε εκπληκτική. Πίστευε ότι ίσως έλεγε αλήθεια αλλά  ίσως τα έλεγε απλά για να την εκμεταλλευτεί και να την κάνει το "παιχνιδάκι" του. Δεν του απάντησε και και προσπάθησε να ξεφύγει από το κράτημα του αλλά δεν τα κατάφερε.

Η ώρα πέρασε κοιτώντας στο κενό και σκεφτωντας το παρελθόν. Το πολεμικό αεροπλάνο προσγειώθηκε πολύ ανώμαλα στο έδαφος με αποτέλεσμα όλοι επιβάτες να χτυπήσουν η Αθήνα είχε χτυπήσει το κεφάλι της και υπήρχε παντού αιμα.

Ο Γιοχαννες δεν είχε χτυπήσει διότι  φορούσε το κράνος. Έτσι είπε στους άλλους στρατιώτες να πάρουν τις άλλες κοπέλες και ο ίδιος πήρε την Αθήνα στα χέρια. Την έβαλε γρήγορα σε ένα αμάξι και πήγε γρήγορα προς στο στρατόπεδο για να τη δει ένας γιατρός.

Ο γιατρός την εξέτασε και της εραψε το κεφάλι της. Στη συνέχεια την πήρε στο σπίτι του και την έβαλε να ξαπλώσει σε ένα άνετο κρεβάτι με άσπρα σεντόνια και μεγάλα μαξιλάρια μετά από αρκετές ώρες ύπνου ξύπνησε.

Κοιτούσε γύρω γύρω και άρχισε να φοβάται το μέρος δεν ήταν αυτο που φανταζόταν έτσι άρχισε να φωνάζει ο Γιοχανες την άκουσε και έτρεξε γρήγορα φωναζοντας της Αθήναα