Ani bir sızıyla gözlerimi yumdum, başımı ellerim arasına almıştım. Acının vücudumda ortaya çıkardığı etkiyle hafifçe inledim.
Fiziksel acının vücudunuzda bıraktığı etki duygusal acı kadar etkilemezdi. Ama ikisi bir anda vücudunuza saldırırsa acıdan açamazdınız göz kapaklarınızı. Ben neden ikisini bir anda yaşıyordum? Ona zarar gelecek düşüncesi beynimi kemirirken kendime zarar verdiğimi fark edemiyordum.
"Herm sen iyi misin?" Aynı anda sorularını soran Ron ve Harry'e iyiyim demeye çalıştım. Ama yalandı, kötüydüm.
Camlar patladı ve vücudunun her bir yanına sıçradı. Kafamı iki yana salladım, hayır görmek istemiyordum.
"Ben yatakhaneye gidiyorum." Başımdaki ağrıyı yok saymaya çalışırken yürümeye devam ettim. Yatağımın baş ucuna geldiğimde oturdum.
Hermione: kendine dikkat ediyor musun?
Draco: sana ne demiştim, değil mi?
Hermione: umrumda olmadığını anlamadın sanırım?
Draco: peki
Hermione: tamam
Draco: olur
Hermione: pekala
(17.28) görüldü ✓ ✓
௮
ESKİ KİTAPLARIM GERİ DÖNMÜŞ ULANNN
STAI LEGGENDO
somnia ௮ dramione
FanfictionDraco Malfoy. Tek cümle. Onu tek bir cümle ile tanımlayabilirdim. "Yalnızca en dibe düştüğünde mi hissederdi vücut acıyı, yoksa çok acı çektiğinden miydi bu arsız dik duruşu?" ௮ "Çünkü Draco Malfoy, sen arafta kaldığını düşünüyorsun. Senin için iyi...
