ခုတေလာမွာ ခ်န္းေယာလ္ၾကံဳေနရတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုရွိတယ္။အဲ႔ဒါကို ဘယ္သူ႔ကို ေျပာျပအကူအညီေတာင္းရမယ္မွန္း မသိ။ေသခ်ာတယ္ သူေျပာျပလည္း လူေတြက ကူညီဖို႔ေနေနသာသာ ဘာေတြလာေၾကာင္ေနတာလဲဟ ဆိုတဲ႔ အၾကည့္နဲ႔ပဲ ၾကည့္မွာေသခ်ာတယ္။
~ဂ်စ္...ဂ်စ္...~
ေဟာ စလာပါျပီ...။
ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာျပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖံုေတြတက္ကာ မီးခိုးေရာင္ေျပာင္းေနျပီျဖစ္တဲ႔ ေရဒီယိုေဟာင္းတစ္လံုးက အသံ...
~ဂ်စ္...ဂ်စ္...~
ပထမဆံုးညတုန္းကေတာ့ ၾကြက္တိုးတာလားလို႔ ထင္မိေပမယ့္ ညေတာ္ေတာ္ ၾကာတဲ႔အထိ အခ်ိန္မွန္ထြက္လာတဲ႔ အသံေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ စျပီးထူးဆန္းလာတယ္...။အရႈပ္ထုပ္ကို အိမ္ေပၚတင္သြားတဲ႔ အိုဆယ္ဟြန္းကေတာ့ အခုခ်ိန္ဆို အဂၤလန္မွာ သာသာယာယာရွိေနေလာက္ျပီ...။
~ဂ်စ္...ဂ်စ္...~
အသံက တျဖည္းျဖည္းတိုးလာတယ္။မၾကာခင္ေပ်ာက္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕မသိစိတ္ကေန ေရဒီယိုဆီ တိုးသြားမိတယ္။လက္တစ္ကမ္းအကြာကိုေရာက္လို႔ ခ်န္းေယာလ္ လက္လွမ္းတဲ႔အခါမွာ ရုပ္ခ်ည္းဆို အသံက တိတ္က်သြားျပီး ေၾကာက္လန္႔မႈေၾကာင့္ ထြက္ေနတဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းသာ က်န္ခဲ႔တယ္...။
"အို႔..."
ရုတ္တရက္ၾကီး မီးပါပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ ေနရာမွာ ရပ္ျပီး ေၾကာင္ေနမိတယ္...။ျပတင္းေပါက္က လေရာင္ကလြဲျပီး အခန္းဟာေမွာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့...
~ဂ်စ္...ဂ်စ္...~
ေၾကာက္ရြံစိတ္ထက္ တစ္ခုခုက ညႈိ႔ငင္ေနတာမ်ိဳး ခ်န္းေယာလ္ ေနရာကေန တုတ္တုတ္ေတာင္မလႈပ္မိဘူး...။
"တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနတာလားဟင္..."
"အေမ႔..."
ရုတ္တရက္ၾကီး ထထြက္လာတဲ႔ ေရဒီယိုက ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ အသံေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ အလန္႔တၾကားေအာ္ျပီး အခန္းျပင္ထြက္ေျပးလိုက္တယ္။ခ်န္းေယာလ္ အခန္းျပင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ပ်က္သြားတဲ႔ မီးက ျပန္လာတာ ထူးဆန္းပါတယ္...။
YOU ARE READING
အသည္းကြဲ ေရဒီယို
Fanfictionမင္းရဲ႕ ရယ္သံေလးေတြကို တန္ဖိုးထားပါ...။တစ္စံုတစ္ေယာက္က အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ နစ္ျမဳပ္သြားႏိုင္တယ္
