" မင္းတို ့အိပ္မက္ မက္ဖူးလား ''
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေမးလိုက္တဲ့ baekhyun
၏မ်က္ႏွာထားက တည္ၿငိမ္ေနလ်က္။
အစမ႐ွိ အဆံုးမ႐ွိေမးလာေသာ ေမးခြန္းကို
Baekhyun ေ႐ွ႕မွလူတစ္အုပ္ကဟားတိုက္ရယ္ၾကသည္
Baekhyun သည္မ်က္ႏွာေသျဖင့္သာ
လက္ထဲတုတ္ကို ၾကမ္းျပင္နဲ႔ထိကပ္ျပန္ခြာျခင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပဳေနသည္
လုူအုပ္ထဲမွ တစ္ေယာက္ကလွမ္းေျပာလာသည္
" ေဟ့ေကာင္ေလး။မင္းကို ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းေနတာ
ေဗဒင္တြက္ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး''
Baekhyun လက္ထဲကတုတ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔
ေထာက္လိုက္ၿပီး အေ႐ွ႕ကေမးလာတဲ့လူကို
ိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
" မင္းအိပ္မက္ မက္ဖူးလား ''
ခုနကထဲက သူတို႔ကိုအနည္းငယ္ပင္ အဖက္မလုပ္ပါပဲ
႐ုပ္တည္နဲ႔ထိုအိပ္မက္အေၾကာင္းသာေျပာေနတာမို႔
လုူအုပ္က နည္းနည္းတင္းမာခ်င္လာသည္။
ရယ္သံေတြအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္သြား၏
Baekhyun ေမးလိုက္သူသည္
ဆက္ၿပီးသည္းမခံႏူိင္ေတာ့တဲ့ပံုစံမ်ိဳးႏွင့္
ရင္ကိုမတ္လ်က္ baekhyun ႐ွိေနရာက္ို
ေလ်ွာက္လာသည္
တုတ္ကိုညာလက္မွ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲဆြဲကိုင္
မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ
Baekhyun နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားတဲ့အခါ
ထိုလူကတစ္လံုးျခင္းေျပာေလသည္။
"ပါးစပ္ ပိတ္ၿပီး..
ပါသမ်ွ အကုန္ထားခဲ့လို႔ ''
Baekhyun သည္ေအးစက္စြာ ရပ္ၾကည့္ေနဆဲ။
မည္သည့္ခံစားခ်က္မွ မ႐ွိေသာသူတစ္ေယာက္လို
အတံု႔အျပန္ကင္းမဲ့ေနမႈေၾကာင့္
တစ္ဖက္လူတို႔၏စိတ္သည္
ပိုပိုတင္းသထပ္တင္းမာလာသည္
" ပါသမ်ွအကုန္ထုတ္ခဲ့လို႔ေျပာေနတယ္ေလ ''
အသံမ်ားက်ယ္ေလာင္လာတဲ့အခါ
Baekhyun လက္ထဲကတုတ္ကိုေ႐ွ႕ကိုပစ္ခ်လိုက္သည္။
သြယ္လ်ွေနတဲ့လက္ေတြက
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ေဆးလိပ္ကိုထုတ္ကာ မီးညႇိၿပီး
ႏႈတ္ခမ္း၌ေတ့၏
