႐ွည္လ်ားတဲ့ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးကို
Baekhyun လမ္းေလ်ွာက္ျပန္လာခဲ့သည္။
နာေနတဲ့ေျခေထာက္ကို သူဂ႐ုမစိုက္။
ဒီနာက်င္မႈက ဘာမွန္းမသိတဲ့သူရဲ႕နာက်င္မႈကို မမွီႏိူင္ေပ။
လူပင္ပန္းတာနဲ႔စိတ္ပန္းတာနဲ႔ေပါင္းၿပီး
လွဲအိပ္ခ်င္စိတ္သာ ႐ွိေတာ့သည္။
အရမ္းပင္ပန္းေနေပမယ့္
တစ္စီးၿပီးတစ္စီးျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကတဲ့
Taxi ေတြကို baekhyun မတားျဖစ္ပါ။
ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့ ဒီလမ္းမအေပၚမွာ ဒီလိုတစ္ေယာက္တည္း
လမ္းေလ်ွာက္ေနရတာကိုသူႏွစ္သက္သည္။
အနည္းငယ္ေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုမွာ
သူ႔ဂ်င္းကုတ္၏အေႏြးဓာတ္ေၾကာင့္
ထင္သေလာက္ေအးမေနေပ။
အက်ႌေအာက္က မဆိုသေလာက္ထြက္ေနတဲ့လက္ဖ်ားေလး
ေတြ ေအးခဲေနတာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ထားတဲ့
အ႐ွိန္ေၾကာင့္နည္းနည္း
နာေနတာကလြဲရင္အဆင္ေျပပါသည္။
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ေလ်ွာက္လာခဲ့ရင္း
လမ္းေဘး႐ွိ အုတ္ခံုေလးေပၚမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနေသာ
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို baekhyun
ျမင္လိုက္ရသည္။
အေဝးကၾကည့္တဲ့အခါ ေယာက်္ားေလးလား မိန္းကေလးလားေတာင္ ခြဲလို႔မရတဲ့အထိ ကေလးကႏြမ္းေနလြန္းသည္။
ညစ္ေပေနေသာ တီ႐ွပ္တစ္ထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီ
ဒူးလယ္ေလာက္ေလးသာဝတ္ၿပီး ဒီရာသီဥတုမွာ။
Baekhyun သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
လမ္းမဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူ၍ေစာင္းအိပ္ေနေသာကေလးနားသို႔ လမ္းေလ်ွာက္သြားကာ အနီးကပ္ၾကည့္ေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခ်မ္းေနပံုရသည္။
လက္ကိုေခါင္းေနာက္ထည့္ၿပီးေပေတ၍ အိပ္ေနတဲ့ကေလးဟာ တကယ္ကိုငယ္ပါအုန္းမည္။အလြန္ဆံုး ကိုးႏွစ္ေလာက္သာ႐ွိအုန္းမည္ထင္။
Baekhyun ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွလက္ကိုမထုတ္။
ေ႐ွ႕က ထိုင္ခံုကိုေျခေထာက္နဲ႔လွမ္းကန္လိုက္သည္။
" ေဟး..''
ကေလးက မႏိူး။ၿငိမ္ေနေပမယ့္ ေအးေနတာေၾကာင့္
ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြတုန္ေနသည္။
ထိုင္ခံုကိုခပ္ျပင္းျပင္းႏွစ္ခ်က္ေလာက္ထပ္ကန္လိုက္သည္။မႏိူးေသးေပ။
