🅿🆁🅾🆅🅴🅽 & 🆃🅰🆂🆃🅴🅳

C|1

Ang layo na naman ng tingin.Lumilipad na nmn ang iyong isipan.You know what insan,your brain right now is like a computer,too many tabs open.Hindi ka nakafocus sa iisang bagay lang kaya lagi kang hang. Bakit ba kasi ayaw mong tanggapin ang offer ng pinakagwapo mong pinsan.
Wala namang mawawala sayo diba?

Napahilot ako sa aking sentido at napamura nalang din ng malutong sa aking isipan.He's here again.

Stop!

Pinutol ko na ang pagsasalita niya bago paman uminit ang ulo ko at baka sa suntukan na naman mauwi ang paguusap.Mahigit isang buwan na niya akong kinukulit at araw-araw pa.He wants me to be seen on tv. The f*ck.

Shadow Denvero nag-iisang pinsan ko sa side ni papa.Isang sikat na personalidad sa mundo ng showbusiness.Kaya hindi na nakakapagtaka kung pati ako idadamay niya.

Hindi ka pa ba talaga titigil sa pangungulit mo? Kahit isang araw naman insan tigilan mo muna ako.Daig mo pa ang salesman ng cyberzone na ayaw tumigil hanggat wala kang dalang bagong cellphone pag-uwi mo.
Hindi ko kailangan makilala sa mundong ginagalawan mo para lang makilala ang resto ko.And one more thing,wag mong kakalimutan ang kasunduan natin.

Umalis kana at iwanan mo na ako dito dahil marami pa akong gagawin the door is open, leave now,bagot kung tugon sabay turo sa pintuan ng opisina ko.

Pero ang gago heto't nakangisi parin sa harapan ko.

Oh ano? Pati ba naman yun hindi mo naintindihan? Kailangan ko ngayon ng katahimikan,mahaba pa sanang paliwanag ang ibibigay ko pero mas pinili kung batuhin nalang siya ng lapis na nasa mesa ko.But luckily nasalo niya.At patuloy na naman siya sa pagsa-salestalk.

Look insan,unang-una pumunta ako dito dahil gutom ako.Kunting awa naman jan,wala man lang pakain kuya?umawra pa ang ungas na para bang pulubing nangangalkal lang para makakain.Paawa epek ganern!

Napailing nalang ako.Pero wala akong magagawa dahil kahit ganito siya kakulit endangered species nato.Siya lang din yung taong pinsan na kapatid na kaibigan na minsan tatay pa.He knows everything about me,every single little detail about my life kahit na minsan na akong nalayo sa kanya.May pa spy kasi sila sa akin noon.Magkasabay kaming lumaki nito,sa iisang bahay,sa bahay ng lolo namin,dahil magkasabay ding kinuha ng diyos mga magulang namin.Mga ama lang talaga ang kinuha sa amin kasi yung mga nanay namin may iba ng pamilya.At isa pa pareho kaming unico hijo at mas pinili namin na manatili sa puder ni lolo dahil alam namin na nangungulila din siya sa kanyang mga anak.

Masyadong napahaba ang pagbabalik tanaw ko sa nakaraan namin kaya naman hindi ko namalayang ilang minuto na din akong nakatitig sa pinsan ko na ngayon ay takang-taka sa ekspresyon ng aking mukha.

Skyler Denvero to earth,pabaklang pagbigkas niya.

At dun lang ako nahimasmasan.

Ayos ka lang ba insan? Lagi kitang napapansin na parang laging ang lalim ng iniisip mo? May problema ka ba? sunod- sunod na tanong niya.

Wala naman,may naalala lang ako,i simply answered.

Ano naman yun? Ang nakaraan ng ang probinsyano ba? Sobrang tagal mo kasing nakatameme at blangko, yung para bang nagbabackread ka ng mga isang taon niyong conversation sa group chat at natigil lang dahil may bida-bida kang kaibigan na menention ka lagi para bumababa ka.nagtataka pero nakangisi niyang tanong.

Wala nga,asar kung sagot.Asar na asar na kasi ako habang pinapakinggan siya sa pagsasalita.May iba sa kanya.May hindi sinasabi o mas magandang sabihin na may hindi pa inaamin sa amin itong ugok kong kaharap.

Ano bang pagkain ang gusto mo? tinanong ko na para maihanda na agad at ng makalayas na to dito.Ang daming kung gagawin at hindi ko magagawa iyon hanggat andito to.Panira lagi to eh.

Ikaw na bahala insan,alam mo namang idol kita pagdating sa kusina.At tiwala akong hindi mo sisirain tiyan ko.he automatically answered.Basta pagkain talaga.alam na.
I took my cellphone from my pocket and called my assistant chef to prepare a meal for my visitor.Hindi ko na sinabing pinsan ko for a reason.At hindi ako ang magluluto para sa kanya.Dahil tulad ng sabi ko okupado ang utak ko ngayon ng mga dapat gawin sa restaurant ko.

15 mins and your food is ready at dun ka sa labas kakain hindi dito.Pagkatapos mong kumain wag kana bumalik dito,utang na loob,seryoso kong sabi.

Ok as you wish master boy logro,at umawra na naman.Dios ko naman wag naman sana.Hindi ko alam kung matatanggap ko ba at lalong lalo na si lolo.

Oh ano hindi ka pa rin ba lalabas? Dun mo na hintayin pagkain mo.Marami pa akong gagawin at ayoko ng istorbo.baling ko sa kaharap ko na ngayon ay may hawak na sa tingin ko ay isang invation card.

Yeah,aalis na may meeting din ako after lunch,at sa wakas tumayo na rin.

Pero bago ko makalimutan ang rason kung bakit ako narito,sabay abot sa akin ng isang envelope.

Baka naman sa pagkakataong ito pwede kana.Pwede mo ng bakantehin ang araw na iyan,dagdag pa niya.

Sige insan una na ako at salamat sa pakain,at tuluyan na siyang lumisan sa opisina ko.

Nagtakang binuksan ko ang ibinigay niyang envelope.At tama nga ako sa nakita ko kanina,it's an invitation card.Birthday invitation to be exact.
At ng basahin ko ito,napahawak nalang ako sa batok ko at napamura.

Damn it!

Birthday na pala ni lolo sa susunod na linggo at hindi ko man lang maalala.Sobrang okupado talaga ang aking isipan nitong mga nakaraang araw kaya pati kaarawan ng lolo ko hindi man lang naisingit.
Noong nakaraang taon hindi rin ako nakauwi sobrang nagtampo si lolo noon buti nga at madaling suyuin.Kaya ngayon kailangan kong umuwi para sa kaarawan niya.Gusto ko siyang sorpresahin.
Kaagad kong tinawagan ang aking pinsan at sinabi ang aking plano na ikinatuwa naman niya dahil sa wakas kumpleto ulit kaming tatlo.Sinabi ko sa kanya na ako na bahala para handa.Ano pa't naging kusinero ako.

Pagtapos ng tawag ko sa pinsan ko, nagpatawag agad ako ng meeting para sa mga empleyado ng restaurant ko.Dadalhin ko silang lahat sa Isla Verde kung saan gaganapin ang kaarawan ni lolo.Sarado muna ng isang linggo ang restaurant ko.Para na rin itong team building namin kaya naman mas excited pa sila sa akin.

Three days before the event ay bumyahe na kami patungong Batangas.Alas singko ng umaga kami umalis galing Maynila para sana makaiwas sa traffic pero inabutan parin kami.
Kaya halos apat na oras din ang biyahe.At habang nasa biyahe hindi ko maiwasang mamiss ang papa ko.Palagi naming binabaybay ang daang ito kung saan tanaw ang mahabang dalampasigan ng probinsya na nakakapagpagaan daw ng damdamin sabi ni papa noon.
Bumalik ako sa realidad ng biglang huminto ang sasakyan namin,nakarating na kami sa pier kung saan sasakay kami ng bangka papuntang isla.

Matapos ang halos isang oras na byahe sakay ng bangka ay narating narin namin ang aking tahanan.ISLA VERDE

Mah-mih-ga-yang mah-mah-lik sen-yo-to,at ng marinig ko ang salitang iyon mula sa taong malapit sa aking puso ay nasabi kong I'M TOTALLY HOME.

A/N: 1k votes 1k comments for the next update😅jk