Stranger

XXVI

My confession gone wrong.

I hope I can turn back the time... The time that you was happy with me and not with anyone else.

The time that I'm the one who will hug you everytime that you are stress.

The time that I'm on your side to be pasaway and makulit to you.

That should be me who was talking with you all night.

Having breakfast, Lunch and Dinner.

You and I always have a time for each other, movie date, roadtrip that we go anywhere we loved to.

But now, It's not me anymore.

Akala ko pwede na baka may pag asa, but I was wrong.

I take the risk then I need to face the consequences.

Naiintindihan ko kung bakit ganyan ka, naiwas.

Simula nung gabing yon, It all changed.

I hope that I can turn back that night, para sana hindi nalang ako nagconfess sayo ng nararamdaman ko.

Ansakit ng iwasan mo ako, mawala ka pa kaya sa buhay ko?

Sana hindi nalang ako nagselos para hindi sana iyon nangyari.

Sana nilugar ko ang pagseselos ko.

Sana inintindi nalang kita.

Andami kong sana pero wala na nangyari na.

Kung ako lang sana si Mateo Do.

"Gusto Kita" paguulit ko.

Nakita ko siyang napayuko, The game is over.

"Gusto kita, kaya ako masyadong overprotective sayo. Gusto kita, kaya lagi akong may concern sa mga ginagawa mo. Gusto kita, kaya gusto ko lagi mo kong inaupdate kung nasaan ka. Gusto kita, kaya nagiba ang buhay ko simula ng dumating ka. Gusto kita, kaya ayokong may mga lumalapit sayo na lalaki. Gusto kita, kaya I have so much effort for you. Gusto kita, kaya ayokong sumaya ka kasama ng iba. Gusto kita, kaya nagseselos ako tuwing magkasama kayong dalawa ni Marci, at masaya ka dahil sa kanya" mabagal kong sabi dito.

"T-tingin mo gawain pa yon ng mag-bestfriend lang?" sabi ko with my shaky voice.

Nananatili pa rin siyang nakayuko at umiiyak at hindi siya makapagsalita.

"Alam kong risky to na pwedeng mawala ang lahat ng pinagsamahan natin, pero anong magagawa ko? Hindi ko na kaya ang nararamdaman ko, I don't know how to handle this anymore"  napahilamos nalang ako ng mukha ko.

Pinilit kong tumahan ang mga luha ko. Pero lahat ata ng luhang naipon sa mata ko ay hindi pa nauubos.

"B-Bea" sabi nito saka tumingin na sakin.

"Alam ko na Jho, Sorry kung minahal kita kahit hindi dapat. Sorry kung n-napagod ka dahil sakin" mabagal kong sabi dito habng natulo pa din ang mga luha ko.

"Bea Sorry----" I cut her off.

Advance ako magisip kaya ayoko ng magsalita siya. Mas masasaktan lang ako.

"Okey lang Jho, Sorry sa nalaman mo. Naiintindihan ko kung iiwasan mo ako. Salamat sa mga oras na sinayang mo sakin, It's a treasure for me. Sorry din sa abala, p-pwede ka ng umalis, paki-lock nalang yung pinto" I said saka pinunasan ko ang mga luha ko.

Tumayo siya at tumingin sakin. "B-bea.." kita ko na napaiyak siya.

Siguro naawa siya sakin.