Άντης

Κεφ.14 : Μονομαχία

Μπαίνω στο στενό, έχοντας τα χέρια μου μέσα στις τσέπες μου, κρατώντας με το ένα μου χέρι το μαχαίρι μου.

Δε ξέρεις ποτέ ποιός μπορεί να σου κάνει τί εδώ πέρα.

Βλέπω το άτομο που έχει έρθει για'μένα, και κατευθύνομαι προς αυτόν.

《Πόσα έχεις;》 με ρωτάει αμέσως μόλις τον πλησιάσω. 《Εβδομήντα.》 του απαντάω αμέσως 《Θέλω όσο περισσότερο μπορώ να πάρω με αυτά.》.

Μου νεύει θετικά και βάζει το χέρι του στην τσέπη του 《Δύο σακουλάκια》 μου λέει και μου δίχνει τα δύο μικρά σακουλάκια που έβγαλε απ'την τσέπη του. 《Κάνε κάτι καλύτερο.》 του λέω μπας και μου δώσει πιο πολύ ποσότητα.

《Ξέρεις πως δε βάζω εγώ τις τιμές. Τα θες ή όχι;》 με ρωτάει και αφού του δώσω τα λεφτά αρπάζω τα σακουλάκια μου θυμωμένος.

《Έι εσείς εκεί!》 ακούω κάποιον να φωνάζει απο πίσω μου και γυρίζω να δω ποιός είναι.

Μπάτσος.

Γυρίζω να κοιτάξω το βαποράκι που μου πούλησε και τον βλέπω πως έχει ήδη αρχίσει να τρέχει.

《Ψηλά τα χέρια!》 ουρλιάζει ο μπάτσος και αμέσως το βάζω και εγώ στα πόδια.

《Εσύ! Σταμάτα!》 φωνάζει κυνηγώντας με. Στρίβω σε ένα στενό και αμέσως σταματάω κολλώντας το σώμα μου στον τοίχο, περιμένοντας τον μπάτσο να έρθει.

Ο μπάτσος στρίβει στο στενό που έστριψα και εγώ, και αφού προχωρήσει λίγο χωρίς να με δει, του ορμάω από πίσω και το ρίχνω με φόρα κάτω.

《Κωλόμπατσε!》 του φωνάζω και αφού τον κλοτσίσω με δύναμη, τρέχω μακρυά όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Κρατάω το τηλέφωνο του Θωμά στο αυτί του, και περιμένω.

《Τόνια》 τον ακούω να λέει αδύναμα και αμέσως βάζω το κινητό στο αυτί μου.

《Λοιπόν Τόνια》 αρχίζω να λέω, αλλά η σκατομικρή με διακόπτει αμέσως 《Άντη;! Τί έκανες στο Θωμά;!》

《Δεν τήρησες τη συμφωνία μας. Έτσι, αφού έμεινες κρυμμένη στο σπιτάκι σου, είπα να πάρω κάποιο φίλο σου να του δώσω το μαθηματάκι που θα έπαιρνες εσύ.》 της λέω και κοιτάζω το Θωμά 《Και αφού η κουτσομπόλα είναι σπίτι σου... Βρήκα το Θωμάκο》

《Άσε τον! Αυτός δε φταίει σε τίποτα!》 μου φωνάζει από την άλλη γραμμή.

Θα αφήσεις μια σκατομικρή να σου φωνάζει Άντη;