Letting You Go (Saida X Dahmo)

Chapter 7:Goodbye✋💔

After 3 weeks

Sana's POV

Eto na aalis nako pero di ko kayang iwan si dahyun at ang mga kaibigan ko lalong lalo na ang twice💔at eto nanga naghahanda nako ng gamit ko
At pupunta na ko sa airport kung Nasaan sila dahyun hinihintay daw nila ako sigurado iiyak nanaman yung dubu ko.

Ayokong nakikita syang malungkot.
3 weeks palang kaming mag kasama iiwan ko na sya agad.

"Sana! Halika kana baka malate kapa sa flight mo" sabi ni yaya
Si yaya lang ang nagbabantay sakin dahil sila mommy ay mas US
"Opo yaya eto na po" sabi ko.
"Ya sana po wag nyong papabayaan ang bahay huh malaki po yung tiwala ko sa inyo" bilin ko Kay yaya.
"Oo naman sana" sagot ni yaya
At agad nakong sumakay sa passenger seat at pumunta ng airport.

Pagpunta ko dun ay nakita ko si dahyun with swollen eyes.nakakalungkot dahil baka umiyak sya ng umiyak.

Agad akong tumakbo at yinakap sya
"Dahyun please wag mokong kakalimutan ha at wag lang titingin sa iba babalik rin ako" sabi ko habang lumuha ang aking mga mata
"Hindi kita ipagpapalit sana" sabi naman nya
"Sana pasalubong namin ah!" Sigaw ni Jeongyeon
"Oo na!" Sabi ko
"Sige aalis nako" sabi ko
At bigla akong hilahin ni dahyun at kiniss nyako sa cheeks
"I love you sana" sabi nya
"I love you more dubu" sagot ko naman at umalis nako.

Ang sakit para sakin and iwanan si dahyun gusto ko pa nang mahabang panahon na makasama sya kasi wala nakong chance eh.

Momo's POV

Eto na ata yung chance ko para agawin si dahyun sakanya Hindi ko na mapigilan Ang nararamdaman ko para Kay dahyun.
Niyakap ko sya nung umalis si sana
Parang ayaw ko na syang pakawalan pa.
At pagkatapos nun ay niyaya ko nasilang umuwi.
"Uwi na tayo guys" sabi ko
"Sige"sabi naman nila
" Dahyun sabay kana sakin"niyaya ko na syang umuwi at nung Nasa kotse na kami ay di ko maiwasang tumingin sakanya sya ay Nasa passenger seat habang ako naman ay nagdadrive  at nung huminto ako dahil traffic ay nakita Kong tulog na sya napakaganda nya.
Gusto Kong halikan ang mga labi nya
Ugh wag muna mag isip ng ganyan!
At nang makarating na kami sa bahay nila ay ginising ko na sya.
"Dubu gising na" sabi ko
At yun na nga gumising na sya
"Salamat momo" sabi nya sakin
"Welcome" sabi ko naman
At umalis nako

Dahyun's POV

Hanggang ngayon ay ramdam ko parin ang lungkot pumasok nako sa bahay at dumiresto sa kwarto.

Wala sila mommy and daddy dahil may work sila sa ibang bansa 2years silanv nandun.
Kaya eto ako mag isa umiiyak palagi
Nagpalit nako ng damit at ng biglang tumunog ang cellphone ko

Me:Hello?
Momo:Hi dahyun ako toh si momo
Me:ahh bat ka napatawag?
Momo:para kamustahin ka
Me:salamat
Momo:ikaw lang ba mag isa sa bahay nyo?
Me:ah oo
Momo:Gusto mo samahan kita?
Me:OK lang naman
Momo:sige sige pupunta nako Jan.
Me:oh sige bye thank you ulit

Call ended.

Hinihintay ko na si momo at ng tumunog and door bell
Binuksan ko agad to ng makita ko si momo ay yinakap ko sya.
"Oh dahyun wag kanang umiyak nandito lang ako para sayo" sabi nya
"Sorry momo pasok ka" sabi ko
At pumasok na kaming dalawa at naupo sa sofa
"Dahyun gusto mo Neto?" Tanong nya at linabas ang ice cream
"Yes!" Sabi ko naman at Sabay kaming kumain ng ice cream.
Habang nanonood ng TV ay sinandal ko ang aking ulo sa balikat nya.

And after 1 year ay.

.

.

.ano kaya yun??please vote and support my stories