Tourleven met Eloi Youssef

Hoofdstuk 8: weer veilig thuis bij Loitje❤️

Toen we bij mij thuis waren, stapte ik zo snel mogelijk uit de auto, ik had veel te veel spijt van wat ik gedaan had. Ik liep zo snel als ik kon, naar de voordeur toe. Pfffff Welcome home,' riep ik blij. Ik belde aan, Eloi maakte de deur uiteindelijk open. Ik zag zijn tranen nog van zijn wangen af biggelen. Ik omarmde Eloi gelijk, en troostte hem. Sorry, ik heb zoveel spijt ervan wat ik gedaan heb,' zei ik tegen Eloi, terwijl hij zijn tranen wegveegde. Ik schrok ervan, maar ik ben superblij dat je weer terecht bent,' zei Eloi, hij was zo blij. Toen stapte Tamia uit de auto, en liep naar mijn huis toe. Hey Eloi, alles goed nu?,' zei Tamia, té nieuwsgierig. Ja Tamia, je bent echt geweldig, hoe kan ik je bedanken! Hmmm ik neem je een keer een dagje met mij weg, als het weer met mij goed gaat, is dat goed?,' zei Eloi. Oh wat gaaf, ja ik vind het wel leuk, mijn moeder hoorde het net ook, en het mag!,' zei Tamia. Okay, dan spreken we een keer een dag af,' zei Eloi. Tamia was ietsje te enthousiast, maar dat begreep ik wel. Zie je snel,' zei Eloi. Tot snel,' riep Tamia, en reed met de auto en de moeder terug naar ede toe. We zwaaide even, en toen keek ik Eloi recht in zijn prachtige bruin-zwarte ogen aan. Kan ik je vergeven?,' vroeg ik. Ja hoor Diaan, je bent eindelijk terug,' zei Eloi. Daarna gaf ie mij een langdurige kus op mijn mond, en liep samen met mij weer naar binnen. Kijk wie we daar hebben,' zei Eloi. Yes Diana je bent terug,' riep Casper ietsje te enthousiast. Ik ben zo blij dat je weer terug bent,' riep Niles, zonder te weten dat hij schreeuwde. Ik was mentaal en fysiek uitgeput, dus ik zakte gelijk in een, naar beneden, bij Eloi's zijn benen. Eloi tilde mij op, en bracht me naar mijn bed. Ik had mijn ogen dicht, en ik herinnerde me niks meer, wat er in die 4 dagen is gebeurt. Toen ik na 2 dagen eindelijk mijn ogen open deed, wist ik het, ik dacht van mezelf dat ik me verslapen had, maar nee. In de gang klonk die hemelse stem weer, wat ik me weer terugbracht op de eerste dag toen ik hem ontmoette, zover ik niet meer wist, was dat ik een relatie met hem had. Mijn geheugen was als het waren zeg maar gewist. Hello sunshine, gaat ie weer goed met je?,' zei Eloi. Half slaperig zei ik: hmmm, ik kan me niet veel herinneren meer, alleen dat ik op tour ging, de rest ben ik voorgoed vergeten. En ik weet nog wel dat je in het gips zit, ja dat heeft mijn brein wel nog onthouden, maar meer eigenlijk niet meer. Oh jeetje, je hebt dan wel echt een grote black-out gehad,' zei Eloi. Ik knikte, en zei: wat ben ik dan nog allemaal vergeten dan? Nou eh we hebben een relatie liefje,' zei Eloi. Wow echt?,' riep ik, zonder dat ik het echt wist dat dat zo was. Eloi knikte, en probeerde me terug te halen, op de dag toen ik op weg was, naar Nijmegen. Toen herinnerde me ineens alles weer, oh ja! Shit! En Hoelang geleden had ik je toen weer gezien?,' zei ik. Twee dagen geleden, en daarna viel je gelijk in slaap, en vandaag was je alles vergeten, maar gelukkig, je weet weer alles,' zei Eloi en glimlachte. Ik knikte en wist alles weer, maar het was raar dat ik het even vergeten was, een soort black-out was het. Kom lieverd, dan gaan we iets doen, je moet wel rustig aan doen, want je bent nog helemaal niet de oude,' zei Eloi. Ja jij ook nog niet,' grapte ik, en duwde een kussen in zijn gezicht. Haha, die pak ik terug,' zei Eloi, toen hij een kussen pakte en ermee begon te zwaaien. Hij sloeg hem per ongeluk ietsje te hard tegen mijn gezicht aan, dat ik bijna weer in slaap viel. Oh shit, oh sorry Diana, gaat het,' zei Eloi. Ik hoorde zijn zachte stem nog, maar mijn ogen gingen niet open. Diaan? Kan je me horen?,' zei Eloi, en schudde zo hard als hij kon aan me. Uiteindelijk kwam ik bij, ik keek nog steeds niet helder uit mijn ogen, maar ik zag wel de bruin-zwarte ogen van Eloi weer. Diaan, alles oké?,' zei Eloi. Ja, het gaat wel weer een beetje, ik zou wat voorzichtiger dan maar met me omgaan, ik ben nu nogal snel gevoelig voor veel dingen,' zei ik, Eloi knikte en greep me voorzichtig bij de hand, en trok me op. Zeker weten dat alles met je gaat? We kunnen ook nog het ziekenhuis bellen, het is allemaal voor jou veiligheid hè,' zei Eloi. Ik snap dat je zoveel zorgen om me maakt, maar het komt goed,' zei ik, en keek hem steeds aan, uiteindelijk moest ik lachen, en bloosde ik. Eloi pakte mij steeds beet bij mijn rug, want hij wilde niet weer dat ik in slaap viel, of dat er iets met me zou gebeuren. Hij bracht mij voorzichtig van de trap af, en hielt mij stevig vast. Toen we beneden op de bank zaten, zei Eloi iets tegen me, dat ik me niet me in kon houden, om dat ook te zeggen: Diaan eh hou je nog van me?,' zei Eloi, met een toch wel onzekere blik. Ja, tuurlijk hou ik van je, dat wilde ik net ook aan je vragen!,' zei ik en lachte, Eloi lachte ook. We keken elkaar steeds zoveel aan, dat ik dacht nu moet het komen. Ik kwam dichterbij en gaf Eloi een kus, Eloi beantwoorde de kus super snel, totdat het verder ging in tongzoenen. (okay gaat dit te ver volgens jullie?) daarna onderbrak ik de zoen, en stopte ik. De andere boyz waren ondertussen ook al naar huis, want ja wat heb je eraan om te blijven, als je toch niks te doen hebt? Maar ik had ze bedankt enzo maar meer kon ik niet, ik wilde liever bij loi zijn. Na een volgende kus, die ik beantwoordde van Eloi, voelde ik me licht in mijn hoofd, en heel duizelig. Ik stond op, samen met Eloi, maar het ging niet goed, het werd allemaal zwart, ik wist niet meer wat ik moest zeggen of denken, maar ik schreeuwde wel om hulp. Eloi schrok gelijk toen ik keihard neerviel. Hij belde gelijk de ambulance, en huilde, wat er in die minuten was gebeurt, hij kon het allemaal niet verwerken, zoveel kwam over hem heen. Diana, ik ben bij je, de ambulance komt er zo aan, ik hoop dat je me hoort, ik denk van niet, maar ik ben er voor je,' fluisterde Eloi, snikkend in mijn oor. E-E-E-loi,' zei ik nog. Diaan, wat? Zeg het me?,' zei Eloi, en snikte. Ik sloot mijn ogen, en kneep in zijn hand, om het gevoel te geven, dat ik er echt voor hem ben. Ah ik voel het Diaan, ik weet dat ik weet wat je wilt zeggen, maar niet kan,' zei Eloi nog steeds snikkend tegen mij. Ik knikte nog, en viel in een diepe slaap, en daarna wist ik niks meer van wat er in die 4 uren was gebeurt......
Einde hoofdstuk 8
Hey iedereen, ja dit hoofdstuk ben ik steeds het slachtoffer, wel zielig, maar zeg maar iets liefs in de comments van mijn verhaal, EN VINDEN JULLIE HET AL SPANNEND WAT ER MET ME GAAT GEBEUREN? Verder vergeet niet op dat sterretje te drukken of je het leuk vond. Het volgend hoofdstuk is veelbelovend wat leuker dan dit zielige hoofdstuk ;)
Groetjes the owner ;)