Tourleven met Eloi Youssef

Hoofdstuk 9: in het ziekenhuis met Loitje💗🤷🏼‍♀️

Eloi was echt in shock en bleef bij mij tot de ambulance er was, toen ie kwam. Geen zorgen liefje, ik ben bij je,' zei Eloi, en hield me stevig vast, ik wilde huilen, maar dat kon niet. Ik pakte in ieder geval zijn hand stevig vast, en liet hem niet meer los. Toen eenmaal de ambulance er was, voelde ik dat ik door loi werd opgetild, zijn warme adem voelde ik nog wel. Daarna tilde de assistente mij verder op, in de brandcar. Toen we reden, gebruikte ze een soort van buisje met lucht, om te gebruiken om weer te ademhalen. Toen ik het kreeg, had ik na 10 seconde al de nijging om te hoesten, en bijna te kotsen. Eloi zag dat ik hoestte, en stond op. Hij greep zijn hand bij de mijne, en begon erin te knijpen. Ik voelde het hard aankomen, en ademde sneller en sneller. Daarna liet hij los, en keek mij aan, ik opende mijn ogen uiteindelijk, ik zag Eloi's bruin-zwarte ogen, en ik lachte. Daarna had ik niet zo'n fijn gevoel bij me, niet iets van Eloi maar gewoon mijn gevoel zelf. Uiteindelijk moest ik toch braken, ze hadden dus een emmer voor me neer gezet. Gooi het er maar uit Diaan, doe maar,' zei Eloi, en wist niet zo goed hoe hij ermee kon omgaan. Hey moet jij ook niet terug naar het ziekenhuis?,' vroeg de assistente aan Eloi, toen zij het gips zag. Eh, ja eindelijk wel,' zei Eloi. Je moet nieuwe gips om, anders gaat je been ontsteken,' zei ze. Oké ik ga ook wel mee voor mijn been,' zei Eloi. Mag ik dan wel bij haar op de kamer liggen?,' vroeg Eloi zich af. Ja dat mag, maar ga voorzichtig met haar om, ze heeft nu nogal moeite om haar rust te vinden, en ze is overgevoelig, en ook in haar lichaam is het prikkeling dat rondspeelt,' zei ze. Eloi knikte, en begreep wat ze ermee bedoelde. Toen we aankwamen bij het ziekenhuis keek ik Eloi aan, ik moest wel iets zeggen, ik wilde schreeuwen het lukte toch: E-E-E LOI,' schreeuwde ik. Jaaa, oh My God, je zegt iets,' zei Eloi. Mag-mag ik een knuffel liefje,' zei ik, heel lastig. My God, ja tuurlijk liefje,' zei Eloi, een beetje wanhopig. Ik gaf hem een knuffel, en kon hem eigenlijk niet loslaten, ik sloot mijn ogen, en gaf hem een kus, hij beantwoordde die gelijk. Daarna moesten we wel gaan, Eloi ging met mij mee in de ruimte, waar ik werd getest wat ik echt had. Eloi bleef achter bij de assistente staan, en zwaaide naar me, wat toch geen nut had, want ik lag nog steeds een beetje te slapen. Nou eh ik zie dat het niet super goed met haar gaat, ze heeft een zware hersenschudding opgelopen, en heb je al gekeken bij haar buik?,' vroeg de assistente. Nee nog helemaal niet, wat is er dan?,' vroeg Eloi af. Nou kom maar mee, dan laat ik het je zien,' zei de assistente. Zo zo, dat is niet echt best,' zei de assistente, toen ze mijn buik ging bekijken, het zat helemaal onder blauwe plekken, en vooral onder het bloed, ik had een enorme snee gekregen bij die harde val. Oh nee, nee!,' zei Eloi, hij probeerde zijn tranen in te houden. Mijn buik was van helemaal mijn nek, tot mijn heupen, een hele grote snee. Nou die gaan we eerst hechten, voordat het nog erger wordt,' zei de assistente, en zei dat Eloi even 20 minuten op de gang moest wachten. Hij knikte, en ging naar de gang toe, hij was helemaal tekeer gegaan, loi wist niet hoe hij ermee moest omgaan. Hij snikte zachtjes, en iemand zag dat. Hey, gaat alles wel met je?,' zei een meisje met zwart lang gekruld haar en ook bruin-zwarte ogen, het was Tamia. Oh Hey Tamia, wat doe jij hier?,' zei Eloi. Oh eh, ik ging naar het ziekenhuis voor mijn oma, ze had een ongeluk gehad, ze viel van de trap af,' zei Tamia. Oeh, dat is pijnlijk, nou ik wens jou oma beterschap,' zei Eloi. Waarvoor zit jij hier?,' vroeg Tamia af. Nou eh hoe moet ik het samenvatten?,' zei Eloi, en ging met Tamia in gesprek. Oh nee, Diaan ligt nu in het ziekenhuis met een zware hersenschudding en een snee van haar nek tot haar heupen, dat is erg,' zei Tamia, en was in shock. Ik blijf bij jou wachten,' zei Tamia, ze aarzelde een beetje, maar toch deed ze het. Toen na 10 minuten kwam ze terug, ik zag er niet heel goed uit, nou de snee was wel gehecht maar verder zag ik er nog niet perfect uit. Diana! Oh nee Diana alles oké,' zei Tamia, en hield het niet meer in. Tamia, Diaan kan je niet horen,' zei Eloi, en legde een hand op haar schouder. What? Nee? Echt?,' zei Tamia, en stresste helemaal. Rustig, rustig,' zei Eloi, en keek Tamia aan. Ze werd uiteindelijk toch rustig, en ze gingen naar mijn ziekenhuiskamer toe. Hier kom ik ook te liggen,' zei Eloi. Hoezo?,' vroeg Tamia zich af. Ohhh ja jou gips!,' zei ze. Mag ik dan niet bij hun op de kamer?,' vroeg Tamia aan de assistente af. Ja hoor, maar er moet een reden voor zijn,' zei ze. Ja, mijn oma ligt ook in het ziekenhuis, ze was heel hard van de trap gevallen,' legde Tamia uit. Ah ja, dat verhaal hoorde ik vandaag nog, blijf maar hier, jullie bed komt er zo ook aan,' zei de assistente, tegen Tamia en Eloi. Oké dat is mooi,' zei Eloi. Nou de andere assistente helpt jou verder, eh Eloi Youssef,' zei de assistente tegen Eloi. Oké,' zei Eloi kort. Zo dat is Eloi Youssef, toch?,' zei de assistente tegen Eloi. Jazeker,' zei Eloi. En wie ben jij?,' zei de assistente tegen Tamia. Ik ben Tamia, ik ben op bezoek voor mijn oma die van de trap is gevallen, en nu mag ik van een van jou assistentes bij Diana Hounjet en Eloi Youssef liggen, qua bescherming,' somde Tamia op. De assistente fronste zijn wenkbrauw op, en deed verder niks. Zo Eloi Youssef, kom maar met mij mee,' zei de assistente. Let jij eh Tamia even op Diana Hounjet,' zei de assistente. No problemo,' zei ze. En toen kreeg Eloi dus nieuw stevig verband, het was ook nodig. Het deed in het begin pijn, maar daarna viel het mee. Zo Eloi is terug, nu kan ie weer liggen,' zei de assistente. Oké, en kan ik ook liggen?,' vroeg Tamia af. Ach als jij dat wilt mag dat ook,' zei de assistente, en liep daarna weg. Diana probeerde net haar ogen open te maken,' zei Tamia tegen Eloi. Wat? Serieus?,' zei Eloi, en schrok ervan. Misschien moeten we haar favo nummer van Kensington op zetten, dan wordt ze misschien wel wakker?,' vroeg Tamia aan Eloi. Hmmm niet verkeerd, probeer maar eens,' zei Eloi. Tamia zette Slicer op (mijn favo nummer, ook in het echt ;) ). Eloi hoorde iets, het was gekreun wat van mij vandaan kwam. Diana? Hoor je ons?,' zei Eloi. En ja hoor, ik hoorde het, mijn ogen gingen langzaamaan open. E-E-E-loi!,' riep ik. Diana! Oh wat fijn, om jou stem weer te horen,' zei Eloi, en huilde zachtjes. Diana, Tamia hier,' zei Tamia en zwaaide zodat ik iets kon zien. H-H-H- ey Tamia,' zei ik voorzichtig. En bewoog met mijn hand naar Tamia toe. Daarna opende ik mijn ogen nog verder, en ja ik zag loitjes ogen weer, zo mooi. Ik hoorde weer zijn hemelse stem, waardoor ik helemaal weer wist wat er was gebeurt. Hey, gaat het een beetje?,' vroeg Eloi aan mij. Ik ging rustig zitten, maar dat bleek heel veel pijn te doen, ja als je nog niet weet dat je een snee hebt, is dat wel pijnlijk. Auwww,' schreeuwde ik. Diana, Diana,' zei Tamia en stresste helemaal, en wist niet helemaal wat ze moest. Diana, ga liggen,' zei Eloi voorzichtig. Eloi duwde mij rustig naar beneden, ik voelde mij fijn doordat Eloi het voorzichtig bij mij deed. Dank je Eloi,' zei ik voorzichtig. Tamia en ik blijven even een aantal dagen bij je totdat je helemaal beter bent,' zei Eloi. Maar hoe komt Tamia hier?,' zei ik zacht. Nou eh mijn oma is hard van de trap af gevallen, en dus moesten we toevallig naar dezelfde ziekenhuis als jou gaan, was wel heel toevallig,' zei Tamia. Oh ja, dat is wel heel toevallig,' zei ik. Het is al laat, zullen we gaan slapen,' zei Eloi. En hij had toch wel last van zijn been, hij kreunde een beetje van de pijn. Eloi? Gaat alles nog met je?,' zei Tamia. Ja hoor Tamia, een beetje kramppijn in mijn been, maar verder gaat het goed,' zei Eloi. Tamia knikte, en ging liggen op haar bed. Eloi gaf nog een kus op mijn voorhoofd, en ging daarna ook slapen........
de volgende ochtend.........
ik werd vroeg wakker, en kreunde van de pijn. Auw, auhauwww,' schreeuwde ik. Diana! Diana!,' riep Tamia. Eloi wordt wakker,' zei Tamia, en schudde Eloi wakker. Wow wow rustig Tamia,' zei Eloi. Nee Eloi, kijk! Diana heeft veel lasten, ik hoop dat ze medicijnen krijgt, want zo kan het echt niet langer meer,' zei Tamia. Oh nee, ik zie het, Diana! Diana! Wordt rustig,' zei Eloi. Ik keek Eloi aan, en werd rustig, van zijn bruin-zwarte ogen. Gelukkig ze is rustig,' zei Tamia. Eloi? Mag ik een knuffel,' zei ik voorzichtig. Ja hoor Diaan,' zei Eloi. Ik knuffelde Eloi, en ik moest een beetje snikken. Hey Diana, niet huilen, wij zijn er voor je,' zei Tamia. Ik lachte een beetje, dank je taam,' zei ik, en Tamia knikte. En nu hopen dat je snel beter wordt,' zei Tamia.........
Einde hoofdstuk 9
Hey iedereen, ja sorry ik heb weer een zielig hoofdstuk gemaakt :( maar ja, ik kan anders niet op inspiratie komen ;) zou ik een aantal maanden verder gaan? Want anders zit ik maar op een zielig stuk, en dat wil ik liever niet :(     
Zeg het maar in de reacties of je dat wel of niet wilt. En verder vergeet niet op het sterretje te drukken als je hem leuk vond ;) ik hoop hoofdstuk 10 ietsje leuker te maken, en hopen dat ik een aantal maanden verder mag werken :) groetjes the owner ;)