BİR MECNUNUN GÜNLÜĞÜ 》

🌑

İnsan neden geçmişinden kaçamaz biliyormusunuz?
Çünkü insanın kendisinden kaçması mümkün değildir. Nereye giderse gittin , kendisinide peşinden götürür. Ruhun bedenden ayrı olması mümkünken , yaşadıklarının o tozlu geçmişinin ardını bırakması olabilecek gibi değildir. Çünkü bizi biz yapan etken de budur. Doğarız, 9-10 yaşına kadar etrafa saf saf bakarız. Bir iki yıl sonra yavaş yavaş farkında olmaya başlarız, amma velakin kimin iyi kimin kötü olduğunu kestirecek kadar ilerleyememişizdir hayatta. Bize ilk başlarda iyi davranan insanlara bütün kalbimizi açarız. Hatta öyle bir açarız ki sırf o üşümesin diye üstümüzde ne varsa veririz, hasta olacağımızı bile bile. Doğruları bilsekte o böyle yapmadı diye ilerleyen günlerde doğru bildiklerimizden kaçarız ve yanlış insanların acımasız oyunlarına girmiş bulunuruz. Etraf karanlık ama ilk başta göremeyeceğiz. Çünkü onlar gözümüze perde çekmeyi çok daha önceden başarmış. Olan olur , biter dersin ama aklını kurcalar. Dersin sen sonra kendini kandırmak veyahut avutmak İçin; "Karanlıktan daha kara birşey varmı ki farkedeceğim?"
Ama bilirsin ki gözü kapalı halde ay ışığının aydınlattığı yolda yürürsen , ne kadar erken farkedip kaçarsan ayaklarını hapsetmiş bataklıktan, o kadar kurtulma şansın vardır. Ama sen, ayaklarını hapsetmiş bataklıktan kurtulmak istemedin ! Batmışken daha da batmak istedin. Yaşadıklarından ders almak yerine her bir hayal kırıklığını içinde biriktirdin, biriktirdin ve biriktirdin . Onlar çoğaldı , fazla çoğaldı ; Bıçaklar üstünde yürürmüş gibi canını acıtmaya başladı. Ama sen ayaklarının altındaki saplanan bıçaklardan teker teker kurtulmak yerine , oraya yenilerinin eklenmesine izin verdin. Sen , acı çekmeyi ilkten kabullendin !
Ölmek için fazla ölüyüm dedin,
Ölemedin.
Yaşamak İçin fazla hevessizim dedin,
Nefes alamadın.
Unutmak İçin çok geç kaldım dedin,
Ömrün boyunca canından parça alan insanları düşünerek yazı yazdın !
Başarırım dedin,
İlk acı duyduğun zamanda vazgeçtin.

Ama bunlar hevesini daha da kırmasın;
Düştüm , kalkamam dedin :
Kalktın hatta her defasında daha da güçlü kaldın.
Düşmeye devam et , yaşama bağlanacak kadar gücü bulana kadar düşmeye devam et insanoğlu..