My (Boy) Friend

happy birthday hyung [final]

[bu bölümde yazılanlar donghyuck'un kitabında değil, gerçek hayatta geçmektedir.]

Elimde sıkıca tuttuğum, delgeçle delinip saman ipiyle bağlanmış sayfalar ve bir buket çiçek ile mezarlıktaydım. Mark hyungun bedeni yapılması gerektiği gibi yakılmamış, onun yerine gömülmüştü. Nedenini bilemesem de umrumda değildi. Burada olmak bile bana ıstırap çektiriyordu.

"Merhaba hyung," dedim sesimin titremesini tüm gücümle engelleyerek. "Sana kitap yazdım. Şey, bizi anlatıyor. 11 yılımızı."

Boğazımı temizledim, yakınına gitmekten çekindiğim mezar taşına kitabı fırlatıp gitmek istesem de yapamadım. Onun yerine kenardaki kayanın üzerine oturup önce buketi, ardından kitabı mezarın üzerine bıraktım.

"Biliyor musun, o kitap için çok uğraştım o yüzden okusan iyi edersin. Aksi takdirde büyük olman umrunda olmaz kıçına tekmeyi basarım!" Öfkeyle konuşurken ayağımın dibindeki taşı tekmeledim.

Gözlerimi kapadım, birkaç saniye kendime zaman tanıdım ve yüzüme bir gülümseme yerleştirmeyi başarıp elimi soğuk mermere koydum.

"İyi ki doğdun hyung." Sesim sonlara doğru çatladı, çenem titremeye başladığında başımı eğdim. "Seni seviyorum."

Hızla ayağa kalktım. Henüz akmaya başlayan göz yaşlarımı sildim ve mezarlıktan arkama bakmadan çıktım.

Size bir tavsiye, sevdiklerinizin değerini bilin. Çünkü onlar gittiğinde, hiçbir şey o boşluğu dolduramıyor.

Bu benim en iyi (erkek) arkadaşımla olan hikayem. Ve o gitti.

the end.

© dububaoziㅣmarkhyuck
all rights reserved

start: 9.8.18
end: 29.8.18