Helloo! Nasılsınız bakalım?
Oy vermeyi unutmayıp yorum yaparsanız çok sevinirim. Herkese iyi okumalar.
*****
"Caner..."
"Aleda sus şu anda sinirliyim ve kalbini kırabilirim ve ben bunu istemiyorum."
"Sana söyleyecektim yemin ederim sana söylecektim."
"Ne zaman? Okulun bittiğinde falan mı? Ben Diyarbakır'ı yazmana kızmadım ben bana söylememene kırıldım. Aleda 4 ay oldu nerdeyse 4 aydır senden tek bir şey bile sakladım mı?"
"Saklamadın ama..."
"Evet saklamadım peki sen niye benden sakladın? Ben sana engel mi olacaktım? Eğer gerçekten bunu düşünüyorsan o zaman sıkıntı bendedir. Sana böyle düşündürdüğüm için özür dilerim."
"Tabiki de böyle düşünmedim ben sadece hiçbir şey belli değilken söylemek istemedim. Yoksa her şeyi ilk seninle paylaşıyorum babamın videosunu izlerken bile yanımda olmasını istediğim tek kişi sendin. Şimdi yaptıklarımdan pişman değilim. Lütfen bana böyle kırgın bakma dayanamıyorum. Sen benim her şeyimsin sevgilim. "
Bir şey söylemeyince arabanın kapısını açıp indim. Daha fazla ne söyleyebilirdim ki? Sakinleşene kadar daha derin bir yara almamak için ondan uzak duracaktım. Tam düşünceler içinde binadan içeri girecekken kolumdan tutup kendine çevirdi. Dudakları dudaklarımın üzerine kapanırken gözlerimi kapattım.
"Hop hop Caner kardeşimsin dedim de bu kadarı da fazla lan!"
Karay yine ve yine biz öpüşürken gelince utanarak geri çekildim. Şu anda yerin katman katman altına girmek istiyordum. Bizim için önemli bir anda onun suç üstündeyken basması çok utanç vericiydi.
"Lan oğlum sen niye sürekli bu anda geliyorsun? Güzel anlarımın katilisin. "
"Asıl siz niye ben her geldiğimde bu halde oluyorsunuz?"
"Tesadüf "
Aralarında sadece benim güldüğümü farkedince gülüşüm söndü. Ne vardı ortamı yumuşatmaya çalıştıysam?
"Ehh hadi gidin be kas yığınları. Sende o çeneni kapalı tutacaksın Karay yoksa senin için hiç iyi olmaz."
"Kuzen kuzen kuzen seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun dimi?"
"Ne istiyorsun?"
"Canım kuzenim benim güzel kuzenim."
"Lan oğlum bu sefer seni öldüreceğim. Ne diye sevgilime sulanıyorsun lan."
Caner'i zor bela durdurduktan sonra Karay'a döndüm.
"Ne istiyorsun?"
"Üniversiteyi kazanamamışım ve babam akşam beni öldürecek eğer beni eve almazsan Naz'a Caner ile çıktığını söylerim ve senin peşini bırakmaz. Şimdi beni eve alıyor musun?"
"İçeriye geç başımın belası."
"Ay ay ay kuzenlerin en ponçiği, en sevimlisi.
"Çek toynaklarını yanağımdan ve içeriye geç. "
Caner Karay'ı yakasından tuttuğu gibi benden uzaklaştırdı. Kulağına ne söyledi bilmiyorum ama Karay koşarak binadan içeriye girdi.
"Yiğidime bak be ne dedin de yusuf yusuf ederek gitti?"
"Eh o da bizim aramızda güzelim."
"Öyle mi?"
"Öyle" dediğin de bende bir şey söyleyecektim ama cümlesini devam ettirmesiyle susup onu dinledim. "Diyorum ki hazır kimse yokken şu yarım kalan işimizi bitirsek mi?"
