Helloo! Nasılsınız bakalım?
Oy vermeyi unutmayıp yorum yaparsanız çok sevinirim. Herkese iyi okumalar.
*****
CANER
Doktor ameliyathaneden çıktıktan sonra hepimize baktı. Hepimiz ağzından çıkacak bir cümleye muhtaçtık.
"Gerçekten çok güçlü bir kızınız var kurşun yaşama riski en az olan yerdeydi ama ameliyat sırasında bize hiçbir sorun çıkartmadı. Anlaşılan sizi bırakmak için daha erken olduğunu düşünüyor. Bugünlük yoğun bakımda kalacak ama yarın normal odaya alacağız. Geçmiş olsun. "
Hayatımda bu kadar rahatladığım bir an hatırlamıyordum. Kızlar sevinçle birbirlerine sarılınca bende kendime geldim. Güçlü kızım sözünü tutmuştu beni bırakmamıştı.
"Oğlum ben size demedim mi uyanır dedim."
Ayvaz'ın şu ana kadar hayatım boyunca hiç ağladığını görmemiştim ama o bile bu süreçte ağlamıştı. Tabi bunu bize belli etmemeye çalışıyordu.
Doktor bir şey unutmuş gibi yarı yoldan dönerek yanıma geldi. Dostça omzumu sıktıktan sonra yüzüme baktı.
"Bu arada delikanlı sen Caner olmalısın ilk kendine geldiğinde senin adını sayıklamaya başladı."
Bir haftadır hastanedeydik ve hiç ameliyat kapısının önünden ayrılmamıştım. Çünkü biliyordum beni hissediyordu ve ben onu o odada tek başına bırakamazdım. Ömrüm boyunca bırakmayacağım gibi.
"Onu ne zaman görebilirim?"
"Ancak yarın normal odaya aldığımızda görebilirsin."
Zorluk çıkarmadan onayladıktan sonra bizimkilerin yanına döndüm. Hâlâ Esma Teyze'ye bakamıyordum. O hiçbir suçumun olmadığını düşündüğünü söylese de ben hayatım boyunca bu olaydan kendimi sorumlu tutacaktım.
Hepimiz yine yoğun bakımın önünde bekliyorduk ama bu sefer mutluyduk. Sadece 1 gün sonra o güzel gözlerini açacaktı gül kokulum. Esma Teyze yanıma geldikten sonra sırtımı sıvazladı. Nazlı da birkaç gündür buradaydı ama bugün evine dönmüştü daha doğrusu biz zorla göndermiştik bakması gereken bir çocuğu vardı.
"Hala kendini suçluyorsun dimi?"
"Evet."
"Küçükken Aleda'yı kaçırdıklarında kafayı yiyecek gibiydim hatta Yavuzla boşanma raddesine bile gelmiştik. Çünkü onu suçluyordum mesleği yüzünden başımıza bunların geldiğini düşünüyordum. Sonra Aleda bulundu ama Yavuz ayrılmamız gerektiğini düşünüyordu. Görüyordum gitme dememi bekliyordu ama bunun en doğru karar olduğuna inanıyordu. Sonra birden her şey aklıma dank etti
Birden aydınlanma yaşarsın ya işte öyle. Dedim Esma sen napıyorsun? Kocan dünyanın en kutsal mesleğini yapıyor belki de bir sürü çocuğun hayatını kurtarıyor. Eğer ben kızımın bir kere kaçırılması yüzünden bu kadar kötü oluyorsam onlar ne yapıyordur? Ben Yavuz'un kendini suçlamasına neden olmuştum ve hayatım boyunca kendimi hiç affetmedim. Şimdi eğer sen kendini suçlamaya devam edersen Aleda da bunları hissedecek. Senin hiçbir suçun yoktu böyle olması gerekiyordu ve böyle oldu."
Aklımı kurcalayan bir soru vardı ama sorup sormamak arasında kararsızdım.
"Nasıl bu kadar soğukkanlı olabiliyorsunuz lütfen beni yanlış anlamayın sadece..."
"Anladım seni Caner, asker eşi olmak kolay değil insan bir yerden sonra soğukkanlı olmak zorunda o yüzden içim yansa da hep soğukkanlı olmak zorundayım. Çocuklarım için, kocam için hep güçlü durmak zorunda kaldım."
