Honey! ♤Chanbaek

Çamyuyum yeleye ye demiyoy

"Marketten istediğiniz başka bir şey var mı?" Chanyeol kapıdan çıkmadan önce seslenmişti. Chanhyun balıkların içine atıyor olduğu oyuncaklarını bırakıp kapıya koşuşturdu.

"Biy tane de kedi."

.

.

.

"Çorbanı içmelisin bebeğim."

Chanhyun başını Baekhyun'un aksi yöne çevirerek ciddiyetle reddetti.

"Kedim olsaydı içebiliydim."

.

.

.

"CHANHYUN PRİZLERİ SEN Mİ BOYADIN?!"

Küçük olan ellerindeki boya izlerini izlemeye koyuldu.

"Kedimiz yapmış olabiliy. Ama biy kedimiz yok."

.

.

.

"Neden seni öpmeme izin vermiyorsun?"

Minik oğlan ellerini göğsünde birleştirip uzaklaştı. "Hiç kedim yok."

Baekhyun artık bu duruma üzülüyordu ama Chanyeol yüzünden bir kedi alamazlardı.
"Babanın kedilere alerjisi var tatlım."

.

.

.

"Oyuncaklarınla neden oynamıyorsun?"

Küçük olan yerde tepkisiz bir şekilde yatıyordu."Üzgün olmaya kayay veydim bugün."

Baekhyun oğlunun yanına oturarak saçlarını sevmeye başladı. "Neden meleğim?"

"Çünkü kedileyin babama alyeyjisi vay."

.

.

.

"Chanyeol Chanhyun mutlu değil, bir kedi istiyor."

"ÇAMYUYUM BİY KEDİ İSTİYOY!"

Baekhyun hayretle, odaya bağırarak giren oğluna baktı. Az önce uyumamış mıydı?

♡♤♡

Chanyeol kucağındaki oğluna derdini anlatmak için dakikalardır mücadele veriyordu ama Chanhyun'un laftan anlayacağı yok gibiydi. Belki de artık uzatmamalıydı.

"Bak bir tanem, benim tüylü şeylerle pek aram yok. Özellikle de kedi ve köpeklerle, bu yüzden bir hayvan alamayız. Balıkların dışında, onlar tüylü değil ve beni hapşırtmıyorlar. Artık daha fazlası için ısrar etmemelisin."

Chanhyun babasının ciddiyetle kurulmuş cümleleri yüzünden tehlikede hissediyordu. Oturduğu kucakta kıpırdanarak biraz düşündü ardından ellerini saçlarına attı.

Bulutumsu tutamlarını hafifçe havaya kaldırıyordu. "Ama baba bak, benim de tüyleyim vay."

Chanyeol gülümsemeden edemezken, kendi saçlarını kabartıp onlara tüy diyen oğlunu izliyordu. Bu son cevap Baekhyun'u da karşı koltuktan kıkırdatmıştı.

"Ve biy de, bay keyevizin de tüyleyi vay." Chanhyun babasının yumuşak ifadesine sırnaşıp, tüylü ayıcığını kastederek söyledi.

"Bay Kereviz ortalıkta gezinmiyor Chanhyun, ona bile yaklaşmıyorum üstelik."

"Ben geziniyoyum."

Baekhyun sesli bir şekilde gülmeye başladığında Chanhyun ona doğru dönmüştü. "Anne babama biy şey de, kedi almıyoy."

Baekhyun gözlerini büyüterek kendisine anne diyen oğluna baktı. Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu üstelik şok olmuştu. Şu anda aynı şoku Chanyeol de yaşıyordu.

Sessiz anlardan sonra Chanhyun başını Chanyeol'ün göğsüne yaslayarak belli belirsiz mırıldandı. Onları ikna etmek istiyordu ama öğlen uykusu vakti gelmişti.

Şimdilik amacından vazgeçerek sesli bir şekilde ekledi. "Senin anne olmadığını biliyoyum Bekyuyum, sen biy babasın."

Bir süre sessizlik hüküm sürdü. Chanyeol göğsüne yaslanmış sıcak ufak bedeni kendine iyice yaslayarak saçlarını okşamaya başladı. Ara ara eli güzel yüze ve tombul yanaklara düşüyordu. Pembe pürüzsüz teni de şefkatle seviyor, var olan tüm sevgisinin ailesine ait olduğunu biliyordu.

Baekhyun karşı koltuktan kocasını ve oğlunu izlerken iç çekti. "Daha 'R'lere 'Y' diyor fakat şu yaptıklarına bir bak, hızlı mı büyüyor?"

Chanyeol gözlerini bebeğinin kapalı kirpiklerinden çekip, tatlı bir gülümsemeyi yüzüne yaydı. "O zeki bir bebek, güzel büyüyor."

Chanhyun tam olarak uykuya yenik düşmüş gibi duran halini bozarak hafifçe kirpiklerini araladı ve başını babasının göğsünden kaldırdı. Dudaklarını konuşmak için araladığında Chanyeol onu fark ederek bakışlarını buluşturmuştu.

Minik olan düşündü fakat uyku haliyle söyleyecek bir şey bulamadı. Başını tam tersi yöne yeniden babasının göğsüne yaslayarak kıpırdandı. Chanyeol'ün büyük eli bebeğinin dağılmış saçlarını bularak, onu yeniden uykuya döndürmek adına yumuşak dokunuşlar bıraktı.

Chanhyun uyumadan önce son kez mırıldanmıştı.

"Çamyuyum yeleye ye demiyoy."