Never Be Alone

5

Obudziłam się w domu Justina.

-Jak się czujesz?-spytał 

-A jak może się czuć osoba której chłopak się zabił i do tego ma świadomość tego ze jutro mnie, ciebie nie będzie?!-Byłam wściekła, rozpaczona , czułam tyle emocji na raz. On tylko kiwnął głową a następnie wyszedł.

-Przepraszam.- powiedziałam cicho, gdyż nie mogłam nic z siebie wydobyć 

Gdy przyszedł tylko mi dał mały liścik. Otworzyłam go.

Margo, przepraszam Cię...Nie mogłem tak dłużej żyć, kochałem Cię, kocham Cię i będę Cię kochał. Nie mogłem  dłużej żyć z tym co przeszedłem, gdyby nie ty to by dawno mnie tu nie było, dzięki tobie mogłem również przeżyć i te piękne chwile....                                                                                 Dziękuję. 

            Gdy to czytałam było mi tak bardzo go żal, moje oczy zrobiły się szklane.                      

Więc co teraz będzie?

Co ja zrobię?

Jak się potoczą dalsze losy?