Capítulo 8

4.2K 297 32
                                    

Y aquí me encuentro yo hablando con Jinho.

____: Esta bien pero... Solo no me digas que me apoyarás, solamente quiero rendirme y ya.

Jinho: E...sta bi...en? --Dijo dudoso mientras me miraba confundido-- A ver primero cuentame que es... Y luego veo si ayudarte o no ¿Esta bien?.

____: En realidad no me gustaría que me ayuden. Ya llevo reteniendo esto desde hace años y creo poder soportar toda mi vida. Si pude durante 9 años ¿Por que no podría en toda mi vida? --Dije algo desinteresada, esto solo me trae ganas de llorar a mares e inundar la casa de Jinho y me vale mierda si es nueva o no. Solo quiero llorar y tener a alguien que me oiga--

Jinho: Pequeña dime que es lo que te trae así y si esta a mi alcance te voy a ayudar. No te preocupes que de igual forma te ayudaré.

____: Gracias...

Jinho: Vamos cuentame lo que sucedió que tanta intriga me esta por matar pequeña.

Narra Jinho

____: Bueno lo que pasa es que me gusta alguien pero creo que ese alguien ya encontró dueña, y lo que hago es sentirme como la mierda mientras lo dejo ser feliz. No me digas que tengo que ser egoísta por un momento, pero realmente no quiero que él este triste por mí estúpido capricho, ¿Me entiendes?.

Lo que acabé de escuchar fue como un golpe para mí, ¿Como a una persona tan tierna, de buenos sentimientos y realmente hermosa no la corresponden?. Siendo sincero a mí me esta empezando a gustar ____, pero no quiero ser directo y tampoco impulsivo prefiero ir de a poco y con calma. Me desanime un poco por lo que dijo, pero eso significa que aún la puedo conquistar ¿Nunca es tarde cierto? Y además esto recién empieza.

Jinho: Oh... Si te entiendo, no es que haya pasado por lo mismo pero si te comprendo. ¿Pero esa persona que tanto dices que te gusta, es tu amigo?

____: Si --Bajo la cabeza y vi como empezó a derramar lágrimas--

Realmente no la quería ver llorar, esa hermosa sonrisa que tanto la caracteríza se iría como si se tratase del viento. Me acerque a ella y la abracé, empezé a darle palmaditas leves por la espalda, tratando de consolarla. Mientras que con la otra mano acariciaba su cabello, ella lloraba como si no le importa como quedaría luego.

Jinho: Pequeña --Agarre su pequeño rostro entre mis manos-- ya no llores no me gusta verte así tu hermosa sonrisa se va mientras lloras y eso hace que no la pueda contemplar. Si quieres podemos salir a pasear y así trataré de hacerte olvidar los malos ratos, solo ya no llores ¿Si? --Asintió pero fue inútil derramó más lágrimas de las que ya soltaba-- Shh... Shh... Ya... Ya... No llores.

____: Ji...nho --Hipando-- En serio so...lo quie...ro llo...llorar --Se aferró más fuerte a mi--

Jinho: Pequeña yo te ayudare con esto, no de la forma en la que termine uniendote a él, pero si reemplazaré esa tristeza por felicidad. Te lo prometo

____: Ya escuche esa palabra muchas veces y jamás dio resultado. No prometas nada si no las podrás cumplir.

Jinho: Pequeña yo haré lo que sea por verte sonreír, por ver esa sonrisa tan encantadora y que además te caracteriza bastante. Yo no te conocí así el día de ayer, yo ayer conocí a una chica muy alegre y por lo que ella me había contado es que le gusta mucho charlar/hablar, también me dijo que cuando era niña solía ser tímida cosa que de seguro superó, por que ayer cuando me le acerqué parecía conocerme y hablaba con mucha naturalidad.

Logré hacer que ____ sonriera, en el poco tiempo que llevo conociendola me doy cuenta que esta chica es alguien muy frágil aunque no lo demuestre. Ahora mismo se ve aún más frágil que me da miedo que una simple pluma la rompa en millones de pedasitos y que esos trozos se los lleve el viento por el frágil y ligero peso que lleva.

Jinho: Ves? No fue tan difícil sacarte la primera sonrisa --Sonreí-- sigue tomando de tu agua iré a traer unas cosas de la cocina y vuelvo ¿Esta bien? Y no te muevas de aquí linda.

____: Esta bien tranquilo. Ve por lo que necesitas que yo ya estoy mejor --Dijo secando sus lágrimas, realmente no fue mucho lo que había sollozado--

Jinho: Ya vuelvo.

Me dirigí a la cocina y de ahí saque un pequeño pote de nutella y lleve algunas galletas para que ambos podamos comerlas, me dirigí de nuevo a la sala y vi como ella estaba acostada en el sofá pensando totalmente metida en su pequeño o gran mundo.

Jinho: Linda aquí traje esto para que comamos juntos --Le mostré ambos objetos que anteriormente me había ido a buscar--

____: Yeiiiiii!!! --Dijo muy alegre que hasta uso un tono de niña pequeña-- NUTELLA Y CON GALLETAAASSS... --Se levantó corriendo y me abrazó-- GRACIAS!!! --Me soltó y yo sonreí por verla tan feliz por algo tan simple--

Realmente esto de tratar de hacerla sonreír no será tan difícil, pero no me puedo descuidar por que en algún momento puede volver a quebrarse...

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

El capítulo de hoy la hice más corta de lo normal pero almenos ya les di su capítulo. Me despido con una hermosa foto de la ternurita de Jinho.

 Me despido con una hermosa foto de la ternurita de Jinho

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Es bello verdad? ❤

L@s Ailofiuuuuuu🖐❤🌸

TU SONRISA →🌸 Namjoon Y Tú 🌸←Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon