Flash Fiction(ျမန္မာျပန္)

မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္

       မိုးရြာထဲကလူသုံးေယာက္ မိုးစက္ေတြထဲမွာ တေရြ႔ေရြ႔ေလွ်ာက္သြားေနၾကတယ္။ သူတို႔မွာ ေဆာင္းစရာထီးလည္းမပါ။ မိုးကာအက်ႌလည္း မပါ႐ွိၾက။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ မိုးေရစက္ေတြထဲမွာပဲ တေရြ႔ေရြ႔ေလွ်ာက္သြားေနၾကတယ္။ မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္၊ မိုးေရစက္ေတြက တေဝါေဝါက်ဆင္းေနတယ္။ မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္ဟာ မိုးေရစက္ေတြေနာက္မွာ မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္သြားတယ္။ မိုးကပုိသည္းလာတယ္။ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း စူးစူးရဲရဲ ဝင္းျပက္လို႔၊ ေကာင္းကင္ဟာ ထစ္ခ်ဳန္းျမည္ဟည္းကာ မိုးသည္းထန္စြာရြာခဲ့တယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္ဟာ လူခ်င္းတြဲကာ ေလွ်ာက္ေနၾကတယ္။ လမ္းေတြအတိုင္း။ သူတို႔သုံးေယာက္ လူခ်င္းပူးကပ္သြားၾကတယ္။ သည္းထန္တဲ့မိုးထဲမွာ။ လမ္းေပၚမွာ မိုးေရေတြ တေဝါေဝါစီဆင္းလို႔ေနတယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္ဟာ မိုးေရေတြထဲ တေရြ႔ေရြ႔ ေလွ်ာက္ေနလ်က္ပါကြယ္။ သစ္ပင္ႀကီးေတြေတာင္ မိုးေရထဲမွာ ခ်မ္းလြန္းလို႔ တုန္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ သုံးေယာက္ဟာ မိုးေရထဲမွာ ေလွ်ာက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ လမ္းမီးတိုင္ႀကီးေတြဟာ မိုးေရထဲမွာ ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနတယ္။ ရီေဝေနတဲ့ လမ္းမီးတိုင္ရဲ႕အလင္းထဲမွာ မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္ကုိ ေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ဟာ ေရြ႔လ်ားေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။ သူတို႔ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ စြတ္စိုပြေရာင္း၊ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြဟာ ျပာႏွမ္းေနမယ္ထင္တယ္။ မိုးစက္ေတြကေတာ့ တေဝါေဝါရြာသြန္းေနျမဲ။ အထီးက်န္အိမ္ေဖာ္မေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေရေငြ႔႐ိုက္တဲ့မွန္ျပတင္းကုိ အဝတ္နဲ႔သုတ္ရင္း မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္ဟာ လမ္းအတိုင္း ဟိုတစ္ဖက္ကုိ တေရြ႔ေရြ႔ေဝးသြားတယ္။ သည္းထန္လွတဲ့မိုးဟာ သူတို႔သုံးေယာက္ရဲ႕ပုံရိပ္ေတြကုိ မႈန္ဝါးေစျပန္တယ္။ အိမ္ေဖာ္မေလးဟာ အိမ္ကလူေတြမသိေအာင္ မွန္ျပတင္းကုိ တြန္းဖြင့္ၿပီး၊ မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္ကုိ လွမ္းၾကည့္တယ္။ မိုးစက္ေတြက ေဝါကနဲ သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ုိက္ခတ္လာၾကတယ္။ သူ႔ကုိ မိုးေရေတြ ရႊဲသြားေပါ့။ လမ္းမဆီကုိ အတန္ၾကာေငးၾကည့္ၿပီး၊ အိမ္ေဖာ္မေလးဟာ မွန္ျပတင္းကုိ ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္။ မိုးရြာထဲက လူသုံးေယာက္ကုိ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မွန္ျပတင္းေနာက္က သူ႔ကုိယ္ေပၚမွာ မိုးေရေတြစြတ္စိုလို႔ေနေပါ့။ မိုးေရေတြဟာ သူ႔ကုိယ္ေပၚကေန ၾကမ္းျပင္ေပၚကုိ တစ္စက္စက္က်ေနရဲ႕။ 

#ေနမ်ိဳး
#ေနမ်ိဳးဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွကူးယူသည္။