Chapter 15: Philippines

2K 31 0
                                    

A/N: Hey dur. Malapit ko ng pabalikin ang kelangan pabalikin! XD Here we go..

Ren's POV

Tatlong linggo na mula nung sinampal ako ni Rachel. Tsk. Yung batang yun, di ako pinapansin ngayon. Bipolar.

Ngayong araw ay may presentation kami sa course ko which is about Business Management. This task is individual kaya naman todo effort ako. Kelangan kong galingan dito kase ito ang magtatakda kung saan ako mago-OJT. Kapag maganda ang gawa, maganda ang lugar na pago-OJThan. Simple lang naman, yun nga lang kelangan ma-idefense ng mabuti.

Kung inaakala nyo na ginagawa ko to para makapag-OJT sa Pilipinas, pwes, nagkakamali kayo. Sa totoo lang, ayokong pumunta dun dahil di ko pa silang kayang harapin. Oo, sinabi ko na kakalas na ako sa kalokohang to pero, di pa ito ang tamang panahon. Kulang pa yung kakapalan ng mukha ko para makita sila.

Sinuot ko na yung coat ko, susunod na kase ako sa pinsan kong hilaw at base sa nakikita ko, mukhang okay naman yubg presentation nya. Matalino naman yan kahet may pagka-bipolar at bastos lang minsan. =____=

"Okay Ms. Estancio you'll have your OJT at---------" Rachel cut our teacher off. Sabi naman sa inyo e, bastos minsan.

"Could you announce it later? Together with my cousin's" O anong kinalamab ko dyan? She winked at me. What the hell?

"Okay, next. Mr. Florence Evangelista" I stood up and prepared what I have to prepare.

I started my presentation and it went good actually. I have answered their questiobs and I am satisfied with what I have done.

"Rachel, go up the stage" Sir Rob said. Umakyat naman si Rachel na ngiting-ngiti. Di mukhang nanampal pag nakangiti.

"So do you like to be together for the OJT. I mean, same place or what?" Sasagot sana ako kaso pinangunahan ako ni Rachel.

"Yes Sir! Cousins should be together!" Sabi nya sabay akbay. Tinignan ko lang sya ng masama. Kanina di ako pinapansin tas ngayon may akbay effect pa. Bipolar talaga!

"Ahmm choose between Switzerland, Canada and Philippines" Philippines? Nah, nevemind. Pero san ba mas maganda? Canada or Switzerland.

"We'll choose Philippines" Sabi ni Rachel. Nanlaki ang mata ko ssa sinabi nya.

"What?! No?!" Napapasigaw ako ng wala sa oras dahil sa babaeng to!

"Evangelista and Estancio, Philippines. Noted. Next!" Putang*na!

"Sir wait. I'll just choose Switzerland or Canada, just not Philippines." Magmamakaawa ako kung kelangan. Basta wag sa Pilipinas.

"Sorry Mr. Evangelista but what is written is final." Napakamot na lang ako ng ulo. Putang*na. Tinignan ko si Rachel at binelatan nya lang ako. Lumapit ako sa kanya at hinawakan sya sa braso.

"Come with me" Sabi ko tas kinaladkad ko sya palabas.

"What's your problem?!" Pasigaw na tanong ko sa kanya.

"Me? None. You? Many." Leche. Naiinis na talaga ako sa kanya.

"I don't like to go there! You ruined everything!" Sigaw ko.

"For the record, I didn't ruin everything. Actually, I didn't ruin anything. I just chose what's the best for you. Please don't overreact as if all fall apart because of me" Sabi nya.

"Rachel, you know people out there are mad at me! Then you chose that place? Did you even think of the mess you have me gotten to?!" Sigaw ko.

"People are mad because you left her. And Philippines is a big archipelago and its like you only 2% of meeting your old friends" Sabi nya. Tang*na. Mababaliw ako dito.

"Stop acting as if you know a lot about me!" Sigaw ko.

"I know enough about you bastard. In 3 years, I know how f*ckin' weak you are so don't shout at me because I chose the best for you, for us. Better thank me, Florence." Teka, bat ako magpapasalamat sa kanya?

"Why would I thank you, huh?" I crossed my arms and she imitated me.

"First, you'll go back there and I know you hella miss that place. Second, you'll know if people out there are really mad at you. Third, you'll have the chance to say sorry. Fourth, you'll know of she is still into you. And last, I will have the chance to take a selfie with your retarded friends. Hooray!" Di sya mukhang 17 years old. Seryoso.

"Stop acting like a 5-year old kid" Saway ko.

"Start acting like a 18-year old man, assh*le. Face your problems!" Sabi nya sakin. Ang galing nya mambara =____=

"Rachel!" Saway ko uli.

"Is so pretty." Sabi nya tas inayos nya yung buhok nya. Sinamaan ko lang sya ng tingin.

"Tsk. Bad mood much? Okay fine. Sorry. Is that what you want to hear from me?" Sabi nya.

"No, I need you to refresh my mind. Where in the world, will I be going next month?" Gusto ko lang marinig ulit.

"PHILIPPINES okay? PHILIPPINES!" Sigaw nya. Tang*na! Sinuntok ko ying pader.

"Are you out of your mind?! Why did you did that?!" She reached for my hand and its bleeding.

"Lets go to the clinic!" Sigaw nya.

"No need" Chill na sabi ko kaso binatukan nya ako.

"No need?! Seriously?! I'm getting insane!" Natawa na lang ako. Ang O.A. kase. Hahaha! Tsk.

"Okay lets go" Sabi ko tas inakbayan ko sya.

"Stay away from me, bastard! I hate blood!" Sabi nya tas tinutulak ako palayo.

"I'm going alone to the clinic. Just go." Sabi ko na lang. Magcucutting na lang ako. Di ako pupunta sa clinic, mamaya sabihin pa kay Tito.

"Take care! Bye" Sabi ni Rachel tas umalis na sya.

Do you want to know why was I afraid? I am all alone. Because honestly, what gives us the greatest suffering is loneliness-the PAIN of being kept at a distance by others.

And now. I am completely experiencing that kind of loneliness.

+++++++++++++++++++++++++++

Dumiretso ako sa condo. Di rin na naman mapapansin yun, puro presentation lang naman maghapon.

Nakakamiss pala mag-cutting. Haha! First time ko to sa 3 taon. Nakaka-miss ang di pagsunod sa rules. Ang gaan sa pakiramdam talaga.

Binalutan ko lang ng towel yung sugat ko. Okay na yan! Di kase ako marunong gumamot ng ganyan e. Di naman malaki yung sugat, grabe lang magdugo.

Pumunta ako sa banyo. I washed my face at tinignan ko ang sarili ko sa salamin.

In a month, I'll be back in Manila. Kakayanin ko ba?

Feeling ko kase hindi e. Parang di ko kakayanin na makita sya na di sya yayakapin. Baka di ko kayang magtimpi na wag syang lapitan Pero putang*na. Ayokong masaktan sya uli!

Di ko talaga ma-imagine ang sarili ko na nasa Pilipinas uli.

*phone ringing*

Tinignan ko kung sino yung tumawag. Seryoso ba to? Tumatawag sya?

"Hello?" Sagot ko.

[Pare] Sabi ni Kendrick sa kabilang linya.

Teka, bat sya tumatawag sakin ngayon?

____________________________________

Hala. Pano yan? Babalik na sya? Anong mangyayare sa kanila ngayon? Hahaha!

Salamat sa pagbabasa!!

Saranghae! Byeee!

OUT~!

Her Secret Revenge [Completed]Where stories live. Discover now