3 hafta sonra
Granger'ı 3 haftadır neredeyse hiç görmedim. Neden umurumda bilmiyorum ama bana da uğraşacak bir şey gerekli. Granger'ı takip etmeye başladım. Yanında şu en küçük Weasly vardı ama bir süre sonra yollarını ayırdılar. Granger kütüphaneye girmişti.
"selam bulanık"
gözlerini devirerek
"ne var Malfoy uğraşacak birini mi bulamadın."
Kokusu dikkatimi dağıttı dalmıştım.
"Malfoy?"
kafamı sallayıp kendime geldim. Bir şey denemeye karar verdim ona doğru yavaşça yaklaştım. Sert bir şekilde yutkundu ve geri adımlar attı. Onu duvara daha da yaklaştırdığımda kalbini sanki duyabiliyordum. Arkamı döndüm.
"Tahmin ettiğim gibi bulanık" diye mırıldandım. Kütüphaneden gülümseyerek çıkıyordum ki bir ağlama sesiyle irkildim. Kuytu bir köşede Pansy'nin ağladığını gördüm. Yanına gittim ve sordum.
"Anlat bakalım neden" dedim ve beni görünce göz yaşlarını silmeye çalıştı.
"Dean'ı bir sürtükle öpüşürken gördüm"
"hah! bunun için mi ağlıyorsun? Biz Slytherin'iz, acı çekmeyiz, üzülmeyiz, umursamayız."
Bana gülümsedi. Göz yaşlarını sildi dik ve hiç bir şey olmamış gibi
"gidelim hadi" dedi
sırıttım ve kolumdan tuttu. yanağıma bir teşekkür busesi kondurdu.
Hermione Granger
Arkalarından bakıyordum Pansy Draco'u öpmüştü. Saçmalıyorum bana bulanık diyen birini neden isterim tabi ki istemem. Hem arkadaşça bir öpücüktü yani öyle sanıyorum.
Draco Malfoy
Yemek yerken bir baykuş etrafta süzüldü ve benim üzerime bir mektup bıraktı. Sanki binlerce göz bana bakıyordu.
"ne var ne bakıyorsunuz" dedim ve herkes önüne döndü ve ne bokla uğraşıyorsa ona devam etti.
Zaman kaybetmeden açtım.
Sevgili Draco,
Yarın saat 9.00'da gölün orada
yazan kişi yoktu. Pansy elimden çekip mektubu aldı.
"Ne? Draco tanıyor musun"
"hayır"
"nası? hayır" şaşırmıştı.
"Yemeğini ye ortak salonda konuşacağız" dedi.
Yemeğimin son kaşığını ağzıma aldığımda daha yutmadan Pansy kolumdan çekip beni ortak salona sürükledi.
"Pansy! bırak kendim yürüyebilirim."
Pansy ağzını açtı bir tereddüt etti ve kapattı.
"Evet kim bu"
"ne bileyim ben"
"nasıl? senin kurnaz olduğunu ve tahmin yürüttüğünü biliyorum."
Sırıttım ve aklıma ilk Granger geldi. Fazla gülümsemiştim ki pansy fark etti.
"Granger mi?"
"n-ne yok hayır o bir bulanık!
"tamam of"
Ben yatmaya gittim. Gece acaba o kişi gerçekten Granger mı diye düşündüm uyumak zordu benim için o zaman. Sabah uyandım heyecanlı bir şekilde giyindim ve hızlı adımlarla göle gittim.
HEYECANLI YERDE BIRAKTIM :)
