Episode 12

29.9K 1.8K 807
                                    

Warning: Contains explicit scene/s. Please be advised.

Episode 12:

"How's your day?" Tanong ni Papa habang sabay-sabay kaming nakain ng dinner. Hindi sinasadyang napatingin ako kay Rosendale na katapat ko lamang. Pansin kong nakatingin din siya sa akin. Hindi ko napigilang ituon na lang ang atensyon sa pagkain. Naiinis ako sa kanya na hindi ko alam.

It's been a week since that last kiss and I was glad na sumusunod siya sa usapan. So far, hindi ko na ulit siya nakita pang naglaslas. Sana ay tuluy-tuloy na. Iyon nga lang, I have to sacrifice my lips just to keep her sane. Feeling ko ako ang sunod na map-praning.

"My day went out fine, Pa." Sabi ko at dinugtungan pa iyon ng isang ngiti. Both of my parents smiled at me. Hinawakan pa ni Mama ang kamay ni Papa which I think was so sweet.

"How about you, Ten?" Mama averted her gaze to Rosendale. Kumunot naman ang noo ko sa itanawag niya sa huli. Ten? Saan niya nakuha 'yon? Saan nanggaling yung Ten?

Rosendale stole a glance from me. Mabilis lang iyon na akala mo kisapmata lang pero I was certain that she looked at me for a brief second. Umangat ang kabilang dulo ng labi niya na parang pinipigilang ngumiti bago nilingon si Mama. "My day has been always good this past few days, exactly since last week, Tita."

Halos mabulunan ako sa huling sinabi niya. What the fuck? Anong...anong tinutukoy niya sa part na iyon? Stupid talaga! Hindi pa nakatulong 'tong puso kong walang paalam kung kumabog ng mabilis! Fuck it. I was starting to be a weirdo like her. This was not really good.

It made me remember the kiss that we shared. That was pretty...intense.

Holy hamburgers. Mabilis akong napainom ng tubig habang pinipilit kong pakalmahin ang sarili. Bakit ko ba inaalala iyon? I shouldn't remember it in a very inappropriate way. I just did that para lang makatulong, nothing more and nothing less. Ayoko nga gawin iyon, eh.

That's right, I was just left with no choice.

"Nakakatuwa namang malaman 'yan." Mama beamed happily. "And what's the reason, Ten?"

"Saan ba nanggaling 'yang Ten na iyan, Ma?" I interrupted before Rosendale could even answer. Baka ano pang masabi, eh. Damn this woman! "Ang layo ng Ten sa pangalan niya."

Mama chuckled while deep inside I almost wanted to scream with relief. Shit, gusto ko na lang maglaho ngayon!

"Hay nako, Echo, anak. Mukhang nakalimot ka na talaga." Pa shook his head.

"Huh?" Nagulo naman ang utak so sinabi niya. Nakalimot ako? Saan? I shot Rosendale a question look but she just shrugged her shoulder. I frowned my forehead. "What are you saying, Pa?"

"You're the one who gave that nickname, 'nak." he answered.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Wala po akong matandaang tinawag kong Ten si Rosendale."

"Talagang hindi mo maalala, bata ka pa noon, eh."

"What?" Halos manliit ang mata ko sa narinig.

Nagkatawanan ang mga mabait kong magulang. I didn't know if I was going to be irritated or what. Were they playing with me? I glared at Rosendale when I saw her smirking. At ang saya na nila niyan, ah?

"Ma, Pa!" I can't help but rolled my eyes. "Will you please enlighten what's so funny?"

Ilang segundo pa ang lumipas bago sila kumalma. I just sighed. Sometimes I wonder kung kanina sa kanilang dalawa ako nagmana because apparently, mas maikli ang pasensya ko.

"Sweety, you and Rosendale were friends when you're still kids." Papa revealed. I almost choked in my own saliva.

What the fuck? Seryoso?

Living With The Psychopath (GL) [Completed] [Self-Published]Where stories live. Discover now