She Was Pretty ✔

CHAPTER 15

NANG makarating ako sa bahay namin sa Pangasinan, binuksan ko yung pintuan. Nadatnan ko si Mama na nagtutupi pa ng damit.

Mabilis akong lumapit ako sa kaniya saka siya niyakap. Napaiyak ako.

Naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin pabalik. "Tahan na."

"Ang bigat po kasi ng nararamdaman ko."

"Dahil ba nag-away kayo ng boyfriend mo?"

Napahiwalay ako sa kaniya. "P-paano. ."

Ngumiti ito. "Alam ko lahat ng nangyayari sayo, may kakilala kasi ako sa school mo pinapabantay kita. Hindi naman ako mapapakali kung hahayaan na lang kita basta-basta."

"Mama naman."

"Tama ako di ba?"

Nahihiya na tumango ako, ngumiti ito lalo "Magpahinga ka na sa kuwarto mo. Parating na din ang Papa mo."

"Salamat, Ma."

"Wala iyon, madami ka pang ikukwento sa akin. Pilyo ka." Sabi nito at pabiro na kinurot ako.

Ngiti-ngiti na pumunta ako sa kuwarto ko. Humiga na ako at pumikit.

AAREN

"AAREN, anong ginagawa mo dyan at nakaupo ka pa? Uuwi na si Rancey." Sabi ni Ronnie ng makapasok siya sa classroom.

Kumunot-noo ako. "What do you mean? May klasi pa."

"Bro, she going home in Pangasinan."

Gulat na napatayo ako. "What did you say?"

"Ewan ko sayo. Sundan mo na."

"Damn!" Kinuha ko yung bag ko at tumakbo papuntang parking area. Sumakay na ako sa kotse at mabilis na nagmaneho papuntang bahay.

"Bakit ka nagmamadali? Problem?" Bungad ni Dad ng makapasok ako sa loob ng bahay.

"I need to follow, Rancey."

Kumunot-noo ito. "Pangasinan."

"Umuwi siya?"

Tumango ako. "Kasalanan ko din."

"I want to punch you! Go to your room and pack your things." Napangiti ako dahil sa sinabi ni Dad.

Mabilis na umakyat ako papuntang kuwarto ko.

***

Kasalukuyan ako nag-aayos ng gamit ko ng biglang pumasok si mama.

"Ma." Tawag ko.Lumapit ito sa kinaroroonan ko.

"Talaga bang aalis ka? Malapit ng magbagong taon, ilan araw na lang. Ngayon ka lang namin hindi makakasama." Malungkot na sabi nito.

Napangiti tuloy ako. "Ma, ilan araw lang ako doon. Gusto ko lang makasama si Rancey. Susundin ko siya doon." Paglalambing na sabi ko.

"Basta, mag-iingat ka doon ka? Pahatid ka kay manong." Sabi ni mama.

"Opo ma, mamimiss kita." Sabi ko bago siya niyakap.

"Mamimiss kita baby." Pabalik na sabi nito. Hinalikan ko siya sa noo bago lumiwalay ng yakap sakanya.

Tinulungan niya na akong mag-ayos ng mga dadalhin ko, pababa kami sa hagdan ng nakaakbay ako kay Mama.

"I'll be home when me and rancey are already okay."

"Good for you, kawawa naman si Rancey sa pinag-gagawa ko. Like father, like son."

"I'm sorry for that."

"You should sorry to Rancey, not me."

Ngumiti ako. "I will ma."

Habang nasa biyahe ako bigla kong naalala yung mga sinabi nila Mama sa akin.

"Why can you just talk to your girlfriend? Instead you lock yourseld into your room." Saad ni Dad.

"I'm mad, Dad."

"I know, did she explain to you?"

"Then what are you doing? Talk to her, hindi yung tinataboy mo. I want to tell her that you're here, na hindi ka naman talaga umalis."

Natahimik lang ako. "Hindi ka makasagot no? Huwag mong hintayin na siya mismo sumuko sayo kasi mahirap siyang kunin. baka maranasan mo ang naranasan ko noon na nawala sa akin ang Mama mo, ako humabol sa mama mo na hindi ko pinagsisihan kahit mahirap kunin ulit ang Mama mo. Kaya kung ano sayo kausapin mo na."

"I-i will, Dad. Thank you."

Ngumiti ito. "You're welcome. Go now to your woman."