sorry •charlena

chapter two

Saat 11.59 yani hala 22 kasımdayız neyse sözümü tuttum mutluyum kxlxlxlzlxşsşfşs.

Güne güzel bir enerji ve şişmiş gözlerle uyanan Charlie, omletini bitirmiş ve bulaşıkları lavobaya bırakmıştı. Gün için gereksiz bir heyecan duyuyordu.

Gece tuhaf bir rüya görmüştü. Issızlığın ortasında bir sandalyede bağlı, hareketsiz halde oturuyordu ve durmadan kendisine doğru yürüyen beyaz elbiseli bir kadın vardı. Kadın kendisine ulaşmaya çalışıyor gibiydi ama yürüdüğü halde ona bir türlü yaklaşamıyordu. Güzel kadın koşmaya başladığı an Charlie yüreğinde büyük bir sızı hissetmişti. Gözleri yanıyordu ve tanımadığı o kadına hasret duyuyordu. İşe yaramadığı halde çırpınmaya başlamış ve haykırmıştı. Sonrasında ise bağırarak kan ter içerisinde uyanmış bir süre sonra tekrardan uykuya dalmıştı. Rüyasında gördüğü kadının yüzünü bir türlü unutamıyordu.

Rüyasını bir kenara bırakarak hazırlıklarına geri döndü ve saçlarını taradı. Aynadan yansımasına bakarak kendine gülümsedi. Bu gömlek ona yakışmıştı. Telefonunu cebine atarak ayakkabısını giydi ve yola koyuldu. Kursun başlamasına yarım saat vardı ve yürüyerek tam vaktinde orda olmayı planlıyordu.

Güneş gözlüklerini de takmıştı, elleri cebinde caddeden karşıya geçti. Sırf bu cadde için şimdi oturduğu evi kiralamıştı. Burada ilham bulabileceği o kadar çok şey vardı ki...

Küçük kahveciler ve tatlı dükkanları. Eski kitapçılar, kostüm satan eğlenceli yerler, antikacılar, plak dükkanları, butikler, pizzacılar ve tüm caddeye muhteşem kokukar salan o çiçekçi. Yaşamak için muazzam bir yerdi. Repida şehrin daha kalabalık ve hareketli bir kısmındaydı. Hava ılık denebilirdi ama Charlie yine de gölgelerden gitmeye özen gösteriyordu.

Yarım saat sonra Repida'nın bahçe kapısına ulaştığında hafiften sıcaklamıştı. Alnına biriken teri gömleğinin yeniyle silip yeni biçilmiş çimleri olan bahçeye girdi. Kurs binası tam karşısında duruyordu ve etkilenmemek elde değildi. Görkemli binayı daha önce sadece bir kere görmüş olan Charlie taş sütunlara ve işlemelere bu sefer daha dikkatli baktı. Hemen şu an çizmeye başlayabilirdi, aklına türlü türlü fikirler geliyordu. Tüm bahçeyi dikkatle gözleyerek adımladı ve binaya ulaştı. İçerisi serindi ve kahve kokularıyla karışık yer cilası kokuyordu. Yerlere kadar uzanan pencereler sayesinde gayet aydınlıktı. Konsept genel olarak krem ve yeşilin tonlarıydı.

Resepsiyonistten gitmesi gereken yeri soran Charlie, yanına eşlik etmek için birisi geldiğinde şaşırdı. İşlerini genelde kendisi hallederdi ve bir yardımcı onu rahatsız hissetmişti.

Charlie yanındaki kadınla koridorlarda ilerlerken Repida'nın gerçekten de çok büyük olduğunu anladı. Duvarları renkli bir kordidora girince yağlı boya kokuları almaya başlamıştı. Demek ki yaklaşmışlardı. Kendini kreşteymiş gibi hissediyordu. Eksik olan tek şey çocuk sesleriydi. Artık yürümekten sıkılmaya başlamıştı ki yanındaki kadın "İşte şurası efendim." dedi ve en yakındaki kapıyı gösterdi. Kadına teşekkür edip kapıyı açtı ve içeri girdi.

İçeride 10 -12 kişilik bir grup vardı ve daha başlamamış gibi duruyorlardı. Gözler ona çevrilince "Merhaba." deyip kendine bir yer seçti. Oturmaları için puf vardı ve şövaleleri çoktan yerleştirilmişti.

Şövalelerin yanındaki küçük sehpaya göz atan Charlie küçük dilini yutacaktı. En kalitelilerinden boyalar, fırçalar ve harika bir palet yerleştirilmişti. Hevesle elini hepsinin üzerinde gezdirdi. Repida'ya başvurmakla çok iyi bir iş çıkarmıştı.

Odaya önlük giyen bir adam girdiğinde Charlie dikkatini ona verdi. "Herkese merhaba. Repida'ya hoşgeldiniz. Biliğiniz üzere hepiniz buraya yeteneğiniz olduğu için kabul edildiniz. Ben de size bu yeteneğinizi etkili kullanmak ve geliştirmek için yardımcı ola-" adamın sözünün kesilmesini sağlayan şey kapıdan fırtına gibi giren bir kadın olmuştu. 25'lerinde gibi duruyordu ve koşmaktan saçları dağılmış, yüzü kızarmıştı. "Özür dilerim, geç kaldım." diyerek hemen boş olan yerlerden birine oturdu. Kadının bu girişi uyuklayan herkesin canlanmasına sebep olmuştu. Adam yüzündeki ifadeyi değiştirmeden konuşmaya devam etti "Dediğim gibi, ben size yardımcı olacağım. Benim adım Richard. İsterseniz herkes kendi tanıttıktan sonra kursumuza başlayalım." Richard en öndeki kıvırcık saçlı bir kıza eliyle işaret verince kız "Natalie." dedi. "Memnun oldum Natalie." diyen Richard yanındakini gösterdi. Bu böyle devam ederken Charlie'den sonra geç kalan kadına sıra gelmişti. O da "Alison." deyince sınıftaki herkes ismini söylemiş oldu.