Тѳгсѳшгүй

Замбараагүй

Сон ү-тэгээд өрөө чин их тохьгүй байна зүгээр юм уу*орон дээр нь очоод суулаа
Намжүн-тэгээд ямар хэргээр
Сон ү-жаахан гайхсан ч гэх юм уу
Намжүн-зун болсон зүйлийг мартчихаж болох уу ганц л шөнө байсан биздэ*цай аягалаад хэнэггүй хариулах
Сон ү-тийм билүү(босоод араас нь)Тгээд өшөө юу гэмээр байна(чихэн дээр нь аажуухан хэлэв)
Намжүн-холд*түлхэх
Сон ү-хха чи(Намжүн мэдрэмтгий тул шууд л хачин болоод зайгаа авч улайсан. Энэ нь Сон ү д улам таалагдсан бололтой түүнд ойртож жижигхэн шүүгээнд нь гараараа тулд түүнд ойртоод уруулыг нь аажмаар озлоо)
Намжүн*юу вэ удсан болоод ч тэр үү нэг л халаад явчих чин гэхдээ тэр хэтэрхий түрэмгий байгаа юм биш үү одоо ыид чинь багш сурагч хоёр биздээ
Сон ү-ясн бэ*гайхах
Намжүн-одоо бид хоёр багш сурагч*амьсгаадах
Сон Ү-тиймээ би ганцхан чиний багш байж чадахгүйгээ мэднэ*тоглоом хийх
Намжүн-тэр бишээ*уурлах гэтэл
Сон ү-чшшш үүнийг түр мартаж болно биздээ*эрүүнээс нь барьж үнсээд улам шахахдаа түүний хувцсыг тайллаа. Түүний жижигхэн ч хоёр хүн багтах орон дээр тэд удаан хугацааны дараа уусан нэгдсэн бөгөөд гайхамшигтай нь Намжүнд догдлол өшөө илүүг гэхээс өөр юу ч бодогдохгүй байлаа. Сон ү гийн хүйтэн гар аажмаар биеийг нь илбэж зөөлөн уруул бас хэлэндээ булчинтай юм болов уу ч гэж бодогдхоор зарим үйлдэл нь галзууруулж удирдлагаа түүний гарт ыүрэн алдсаныг минь дахин дахин сануулна. Миний хүсээд байсан зүйл тэр л бололтой гэхдээ ыид хэр удах бол...