MARCI.
We fall in love with people we can't have.
At first I thought normal lang yun sa mag-bestfriends. Yung clingy. Pero nung tumagal napansin ko parang may iba na eh.. lalo na when I saw Bea kissed Jhoana's forehead. That time, I realized, iba na. The moment na pumikit si Jhoana nung ginawa ni Bea yun sa kanya. Ramdam ko talaga na masaya siya... she's genuinely happy. Siguro nga iniisip niya na sobrang safe niya dahil sa kiss na yun eh. Alam mong may love talaga. Because of that, napaisip ako.
Ano pa bang eksenang ginagawa ko dito? Parang nagiging sagabal na ako sa kanila eh. Imbis na maging masaya silang dalawa umeeksena pa ako. Pag pinagpatuloy ko 'to sobrang bakla ng galawan 'ko.
Mahal ko si Jhoana kaya hahayaan ko na lang siya sa gusto niya. Kasi ganun naman diba pag mahal mo? Wala kang ibang gusto kundi mapasaya siya, wala kang ibang iisipin kundi kasiyahan niya.
Kaya ngayon, gusto ko ng itigil lahat ng 'to. Kahit sobrang sakit para sakin... ititigil ko na dahil alam kong wala naman din patutunguhan lahat. Masaya na ako sa mga nagawa ko kay Jho at least kahit papano nakita ko na sumaya siya, at least naparamdam ko sa kanya na mahal ko siya. Sa tingin ko naman di ako nagkulang, sobra pa nga.. pero sadyang hindi lang ako yung mahal niya.
Masakit kung masakit pero wala eh, hanggang dito na lang.
"Marci ang ganda naman dito!" Sabi ni Jho habang nililibot yung paningin niya. Nandito kasi kami ngayon sa isang sunflower farm. Favorite niya sunflower eh kaya naisipan ko na dalhin siya dito. I'm glad na nagustuhan niya.
"Sorry ha ang layo pa nito. Baka medyo hapon pa tayo makauwi." Sabi ko.
"Huh? Ano ka ba ayos lang sa sobrang ganda ng lugar na 'to parang ayaw ko na umuwi eh."
"Kailangan natin umuwi, may naghihintay sayo eh." Nakangiting sabi ko.
Natawa naman siya. "Nako! As if hintayin ako nun baka matulog lang yun o kaya buuin yung lego collection niya magdamag."
"Gusto mo talaga siya noh? Wala naman akong binanggit na pangalan pero siya una pumasok sa isip mo."
Parang nagulat naman siya. "M-Marci..."
"Bea is your home."
Napayuko naman siya. "M-Marci... a-ano bang sinasabi mo.."
Hinawakan ko siya sa balikat. "Jho look at me.."
Agad din naman siyang tumingin sakin. Parang konti na lang iiyak na siya kaya natawa ako. Well, dapat nga saming dalawa ako yung umiyak eh. Pero siguro mamaya na lang ako iiyak, pag wala na siya. Kahit naman sobra akong nasasaktan kaya ko kontrolin sarili ko eh. Mas mahihirapan siya or baka maawa pa siya sakin pag nakita niya akong umiyak.
"M-Marci I'm sorry... I'm really sorry h-hindi ko alam kung mapapatawad mo pa ako pero sorry talaga... sorry kung---"
"Jho pwede bang ako muna? Pati ano ka ba, wag kang umiyak dyan. Baka isipin pa ng ibang tao pinapaiyak kita. Hindi naman ako marunong magpaiyak ng babae." Nakangiting sabi ko.
Ngiti lang kahit masakit na. Nag-nod naman siya tapos mabilis na pinunasan luha niya pero tulo pa din ng tulo. Hay nako Jho, hindi mo ba alam kung gaano kahirap sakin na makita kang umiiyak? Mas lalo akong nasasaktan eh.
"Una sa lahat kahit hindi mo naman sabihin ako na nakakita eh. Alam kong mahal niyo ni Bea isa't isa. Buti nga nakita ko agad eh, para hindi na ako sagabal sa inyo. Isa pa, sana Jho napasaya kita, sana na-appreciate mo kahit papano lahat ng efforts ko. Sana naiparamdam ko sayo na mahal kita, sana naramdaman mo, deserve mong mahalin Jho."
