Acı (Sasunaru)

0.9

Birkaç gün sonra

***sasuke***

"İtachi. Gitme. Lütfen. "

"Üzgünüm Sasuke. Gitmek zorundayım. "

"Beni bırakma. Lütfen. İtachi... "

Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. O lanet olası herif abisini elinden almıştı.

"Sasuke. Ağlama. Beni özlediğin zaman gökyüzüne bak. Seni izliyor olacağım. Artık hoşçakal deme zamanı. "

Gökyüzüne doğru yavaşça yukarı çıkarken gözlerimi kapattım. Yaşlar süzülmeye devam ederken veda ettim.

"Hoşçakal.. İtachi. "

Gözlerimi açtım. Yatağımdaydım. Rüya mıydı her şey? Hayır. Değildi. İtachi beni gerçekten bırakmıştı.

O geceden beri Naruto benimle beraber kalıyordu. Ona kendi yatağımı bırakmıştım. Bense kırmızı bulut desenli, kana bulanmış siyah pelerine sarılıp İtachi'nin odasında ağlayarak uyumuştum her gün. Bu oda benim için çok özeldi artık. Her yer İtachi gibi kokuyordu çünkü.

Yataktan kalktım ve mutfağa yöneldim.

"Günaydın Sasuke kahvaltı hazır. "

Bu ses.. İ.. İtachi?

"Bir sorun mu var dattebayo. Hadi otur. "

Bir an İtachi konuşmuş gibi hissetmiştim. Kahvaltı sofrasına baktım. Gerçekten güzel hazırlanmıştı.

"Sorun yok. "

Masaya oturdum. Beraber kahvaltı etmeye başladık. İtachi gibi olmasa da gerçekten güzel bir masaydı.

"Sasuke. Biraz konuşabilir miyiz? "

"Konu ne? "

Koltuğa oturup bana işaret yapınca yanına oturdum.

"Dinliyorum. "

***Naruto***

"Dinliyorum. "

Artık Sasuke'ye onu sevdiğimi söylemeliydim.

"Dinle. Belki de en derin yerinden yaralanacaksın. Ama ben bunu daha fazla içimde tutamam. "

"Söyle. "

"Sasuke.. Ben.. Ben seni seviyorum. "

"Ben de seni. Her zaman yanımda olan değerli bi arkadaşımsın. "

Çok kırılmıştım. Biliyordum. Karşılığı yoktu bu sevginin. Ama bunu daha fazla saklamayacağım.

"O anlamda değil. Sasuke ben seni her şeyimle seviyorum. Senin yanındayken içim kıpır kıpır oluyor. Senin canın acıyınca benim canım da yanıyor. "

Bana şaşırmış bir yüzle bakıyordu.

"Benden nefret ediyorsun değil mi? Aptal bir homonun tekiyim. Herkesin nefret ettiği canavarın tekiyim. Senin arkadaşça yaklaşımını abartıp onu.. "

Beni sımsıkı sarmıştı kollarıyla. Eliyle saçlarımı okşuyordu bir yandan.

"Sen canavar değilsin. Senden nefret etmiyorum. Kimse kimseyi birini sevdiği için suçlayamaz. Sana karşı tam olarak ne hissettiğimi ben de bilmiyorum. Ama benim için değerli olduğun kesin. İtachi de gitti. Şu an tek varlığım sen ve Sakura. Sizi de kaybedersem ben yaşayamam. Biliyor musun? Sen benim için Sakura'dan bile daha değerli olabilirsin. "

Onu sıkıca sardım ben de.

"İtachi nii gibi olamam. Biliyorum. Ama en azından onun gibi seni mutlu etmeye çalışacağım. Gitmeyeceğim. Sen iyi ol yeter. Her şeyi yapmaya hazırım. "