Bir rüzgâr esiyor,
Yok sanki edebî.
Ağaçları, çiçekleri okşuyor,
Bitkin bedenimle dalga geçer gibi,
Penceremin önünden kahkaha atarak,
Ben sanki ben değilim,
Yetişemiyorum artık Yüreğimin arkasından,
Yorgun bedenimle boğuşmayı,
Kaldıramıyor benliğim.
Gözlerim, dünyaya bakan tek umut,
Her zaman yıkanmış her zaman ıslak.
Sessiz penceresi artık kapalı,
Parmaklıklarla sarılı dört yanım,
Allah'ım, tutsaklığım gitgide artıyor.
Kapılar kapanıp ışıklar sönüyor,
Bir bilinmezlik ki ruhumu sarıyor.
Gece lambasının loş ışığına,
Hasret kaldım,
Karanlığın bile cıvıltısına.
Güneşim yok artık benim,
Zifiri karanlığa doğru akıyorum.
Korkuyorum, bitecek bu rüya,
Bir umut ışığıdır arıyorum.
Yine gece yine kabus,
Bugün mü son nefes,
Titrerken gece lambasının ışığı,
Aydınlığım sadece ay ışığı.
Bitti rüya, edildi son söz,
Ruhum, kilitlerini artık çöz!
Bembeyaz kefenim, adı umut.
Yalan dünya beni unut.
Son nefesimde yanımda,
Ürkek gece lambası,
Olsun, umutsuz kalplere,
Serpilen bir umut kırıntısı.
UMUDUNUZU HER ZAMAN KORUMANIZ DİLEĞİYLE...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASAL KAL
PoetryHep orada kal. Biliyorum mutluluğun en temizi, aşkın en kıymetlisi, sevginin en saf hali orada. Orada buluyorum gökyüzünün en güzel mavisini, denizlerin en berrak suyunu. Orada buluyorum gecelerimi aydınlatan en parlak yıldızlarımı. Güneşim orada, k...
