~hoofdstuk 18~

3.7K 131 7
                                    


~Camilla~

De auto is geparkeerd en we lopen richting de grote villa. We worden verwelkomt door een butler die ons naar een kamer brengt.

"Eindelijk. Het werd eens tijd dat de blood hunters een luna krijgen." Een verwaand uitziende vrouw staat in het kantoor samen met een man. De vrouw heeft krullend lang rood haar en de man heeft blond half lang haar. Ik weet meteen wie het zijn Myrcella White en Ward White. Luna en Alpha van de White ghosts. Beide staren ze ons verwaand aan. "Goed nu jullie eindelijk hier zijn kunnen we beginnen met het stemmen. En vergeet niet, stem op ons." Met dat duwt ze ons de deur uit.

De butler begeleid ons naar de balzaal. Zodra we daar zijn pakt David gelijk mijn hand vast. We dansen tot onze voeten ervan pijn doen. We gaan zitten op een paar stoelen. "Ik haal wat te drinken voor je." Ik knik. Hij loopt snel weg, en al snel zie ik Myrcella staan.

Ze kijkt me haast kwaad aan en komt met grote passen op me afgelopen. Ze pakt een stoel en gaat tegenover me zitten. Logan kijkt wantrouwend naar haar, terwijl Maya gromt. "Hou je beestjes alsjeblieft in bedwang." Zegt ze zonder naar me op te kijken.

"Het zijn niet mijn beestjes." Sis ik. Ze kijkt me met een gevaarlijke glimlach aan. Ze buigt voorover zodat we elkaar recht aankijken. "Luister eens jij. Je hebt al mijn plannen in de war geschopt, en daar ga jij voor boeten. Ik beloof je dat ik je zal vermorzelen net als elk van je beestjes die ik tegenkomt." Ze staat op. "Weet dat ik altijd krijg wat ik wil. Altijd." Ze draait zich op haar hakken om en verdwijnt in de menigte.

Ik staar voor me uit met opeengeklemde kaken. Ik moet me inhouden om haar niet nu meteen te vermoorden. David komt op me afgelopen met de drankjes. "Ik heb een cola voor je." Hij zet hem op de tafel maar ik reageer niet. Hij gaat tegenover me zitten en kijkt me vragend aan. "Wat is er?" Ik sluit mijn ogen. "Niets." Zeg ik iets te kortaf. Een grom ontsnapt uit zijn keel. "Camilla" begint hij dreigend.

"Het was niks, ik heb alleen last van mijn voeten." Hij knikt en drinkt van zijn drinken. Ik weet zeker dat hij me niet gelooft, maar hij moet het er maar mee doen. Als ik hem ga vertellen wat Myrcella heeft gezegd gaat hij haar zeker weten om uitleg vragen of vermoorden. En ik wil niet dat hij er bij betrokken raakt, of dat ze mij als een zwakke luna gaan zien.

Hij staart naar me en ik leg mijn hand op zijn wang. Meteen glimlacht hij en ik drink mijn drinken. Hij staat op en pakt mijn hand. "Zulken we maar weer?" Hij trekt me van mijn stoel af en hij draait me in het rond. Lachend en dansend gaan we de zaal rond. Iedereen kijkt ons aan. De meesten glimlachend, alleen Myrcella kijkt ons chagrijnig aan.

Hij gooit me achterover en kust me. Veel mensen roepen 'ooh' en  'aah' maar ik heb alleen maar oog voor mijn mate. We besluiten onze stemmen in te leveren. Natuurlijk stemmen we op Tyler en Harper ook al wou David op zich zelf en mij stemmen. Ik heb hem snel een tik gegeven en hij schreef mokkend hun namen op de kaartjes.

We dansen en drinken nog ruim een uur voordat iedereen opgeroepen word. Gekuch gaat door de zaal. "De king en queen worden bekend gemaakt." De 'presentator' maakt een envelop open en glimlacht waneer hij de uitslag bekijkt.

"1 stem voor Harper en Tyler." Tyler gooit teleurgesteld zijn handen in de lucht. "50 stemmen voor Myrcella en Ward." Myrcella komt verwaand naar voren gestapt om de kroon te pakken maar ze word tegengehouden.

"En 200 stemmen voor Camilla en David. Wat betekent dat hun de king en queen zijn!" Verstijft staar ik naar David, die me glunderend meetrekt naar het podium. Ik krijg een tiara op en David een kroon. Myrcella word zo rood en boos dat de stoom bijna uit haar oren komt.

Ik glimlach en kijk naar mijn mate. We lopen het podium weer af, en veel mensen gaan weer weg en feliciteren ons. Het feest is afgelopen. "Koningin van me wil je even buiten wachten, terwijl ik nog even naar de wc ga?" Ik knik en hij drukt een kus op mijn lippen. Natuurlijk doet hij de kroon niet af. Ik stap naar buiten en ga tegen de muur staan.

Plots word ik op de grond geduwd. "JIJ!" Sist Myrcella. Ze pakt me ruw vast en knijpt mijn keel dicht. "Jij hebt alles verpest!" Ze spuugt in mijn gezicht en slaat me hard in mijn gezicht. "Ik ga je vermoorden!" Schreeuwt ze. Ze haalt een mes uit haar zak en wil hem naar me gooien maar ik houd haar tegen. Ik richt mijn hand op en zonder haar aan te raken knijp ik haar luchtpijp dicht.

Door het adem te kort valt ze op de grond. David komt woedend naar buiten gestormd. Ik laat Myrcella los en ze haalt diep adem. Ik draai me om naar David en loop snel achteruit. Het besef komt snel. Ik ben gevaarlijk voor hem. Ik zal hem nooit zijn verdiende goede afloop kunnen geven. Ik zou hem nooit gelukkig kunnen maken.

Met tranen in mijn ogen en een pijnlijk vertrokken gezicht kijk ik hem aan. Hij kijkt me paniekerig aan. "Camilla-" begint hij. "Niet doen." Fluister ik. Logan, Gwen, Stefan en Maya kijken me bezorgd aan. Ik snik. "Als je eens wist hoe ik er echt uitzag." Ik schud mijn hoofd. "Je zou nooit gelukkig met mij kunnen worden. Ik zou je alleen maar pijn doen." Een traan valt over mijn gezicht.

David zet een stap dichter en hij kijkt zo bang, bang om me kwijt te raken. Maar zodra hij ziet wat ik echt ben, zal hij bang zijn om wat ik ben. "Het spijt me zo." Nog een traan valt. Ik doe geen moeite om ze weg te vegen.

"Lieverd, het komt allemaal goed." Hij klinkt verliefd. Hij houd nog steeds van me. Nog wel. "Nee dat komt het niet." Pijnlijk slik ik. Hij snapt het niet. Ik durf niet, ik durf niet te veranderen in wat ik echt ben.

Zal hij ons echt haten? Kayna klinkt gebroken. Ik weet het niet Kay. Kayna huilt in mijn hoofd van de pijn. Ik ben vastbesloten hem te laten zien wie nee wat ik echt ben. Dan zal het gemakkelijker te accepteren zijn, dat ik hem nooit gelukkig zal kunnen maken.

Ik kijk hem nog één keer aan en voel dan mijn botten breken. Een witte vacht komt in verplaatsing voor mijn blauwe jurk. Ik hoor iedereens adem stokken. En wanneer ik David angstig naar me zie kijken weet ik genoeg. Ik draai me om, en ren weg. Dit is de enige manier om hem gelukkig te maken. Althans dat probeer ik mezelf wijs te maken

Dit was het. Best wel vroeg voor mijn doen! Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Zo ja laat dan zeker wat achter! Bij beide boeken een spannender hoofdstuk. Morgen weer een nieuw hoofdstuk!

Groetjes mij!

The lights in her eyes ✓Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu