လန္ဝမ့္က်ီးျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဝဝူရွန္႕ကအမွတ္စဥ္ ၁၃၀၀ ေက်ာ္ထိေရၿပီးေနၿပီ ။
" ၁၃၆၉ , ၁၃၇၀ , ၁၃၇၁ ... "
ေဝဝူရွန္႕ကေျခေထာက္ကိုတစ္ခ်က္ခ်င္းတစ္ခ်က္ခ်င္းေျမႇာက္ေနေတာ့ ေရာင္စံုျခယ္ၾကက္ေတာင္ေလးက သူ႕ေျခေထာက္ၾကားမွာလူးလြန္႕ေမွာက္ခံုပ်ံသန္းေနသည္မွာ ေကာင္းကင္ဆီထိုးတက္သြားလိုက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးျပန္က်လာလိုက္ ၊ ထပ္ၿပီးေတာ့ျမင့္ျမင့္ပ်ံတက္သြားလိုက္ ၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာျပန္က်လာလိုက္ႏွင့္ မျမင္ရတဲ့အပ္ခ်ည္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကၾကက္ေတာင္မွာဆက္ေနၿပီး ေဝဝူရွန္႕ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကထာဝရမခြာႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားသလိုထင္ရသည္ ။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲမျမင္ရတဲ့ေနာက္ထပ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဟာ နံေဘးကကေလးတစ္သိုက္ရဲ႕အျမင္အာရံုကိုပါ ခပ္တင္းတင္းဆဲြထားသလိုပင္ ။
ေဝဝူရွန္႔ရဲ႕ေရတြက္သံကို လန္ဝမ့္က်ီးၾကားလိုက္ရျပန္သည္ ။
" ၁၃၇၂ , ၁၃၈၁ .. "
လန္ဝမ့္က်ီးတဒဂၤေလာက္ ဆံြ႕အမင္သက္သြားသည္ ။
" .......... "
ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတဲ့ကေလးတစ္သိုက္ရဲ႕အျမင္အာရံုေတြၾကားတြင္ ေဝဝူရွန္႕ကပိုၿပီးေတာ့ေပၚေပၚတင္တင္ကိုကလိန္ေစ့ျငမ္းဆင္ေနသည္ ။ ယခုလိုႀကီးမားတဲ့ကိန္းဂဏန္းေတြက ႏွာရည္တရွံဳ႕ရွံဳ႕ျဖစ္ေနဆဲကေလးေတြကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္းအားေပ်ာက္ဆံုးသြားေစသည္ ။ ဘယ္ကေလးကမွ မူမမွန္ဘူးလို႕မခံစားမိေပ ။ ေဝဝူရွန္႕တစ္ေယာက္ ၇၂ကေန ၈၁ ကိုခုန္ေက်ာ္လိုက္တာ ၊ ၈၁ ကေန ၉၀ ကိုထပ္ၿပီးခုန္ေက်ာ္လိုက္တာကို လန္ဝမ့္က်ီးကယခုလိုပင္မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေနာက္ထပ္တစ္လွမ္းပ်ံသန္းရန္ျပင္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဝဝူရွန္႕ကလန္ဝမ့္က်ီးကိုျမင္သြားေတာ့သည္ ။ ေဝဝူရွန္႕မ်က္လံုးေတြကေတာက္ပလာကာ လန္ဝမ့္က်ီးနာမည္ကိုလွမ္းေခၚေတာ့မေယာင္ပင္ ။ ဆက္တိုက္လိုလိုကန္ခ်က္မတိက်ေတာ့တာေၾကာင့္ လူအမ်ားအာရံုကိုဆဲြေဆာင္ထားသည့္ေတာက္ပေသာအေရာင္အေသြးႏွင့္ၾကက္ေတာင္သည္ ေဝဝူရွန္႕ဦးေခါင္းထက္မွဝဲပ်ံကာ ေနာက္ေက်ာဘက္သို႔ျပဳတ္က်သြားေလသည္ ။
ၾကက္ေတာင္ျပဳတ္က်ေတာ့မည္ကိုအျမန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေဝဝူရွန္႕ကမိမိေနာက္ေက်ာဘက္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလးတစ္ခ်က္ကန္လိုက္ကာ ၾကက္ေတာင္ကိုအခ်ိန္မီကယ္ဆယ္လိုက္ႏိုင္သည္ ။
