Part 1

707 13 3
                                    

Cuti sekolah akhir tahun...

Cuti akhir tahun budak budak sekolah memang menyeronokkan. Terutamanya budak budak sekolah. Kerna masa inilah durang dapat merehatkan otak durang dari berhadapan dengan buku buku pelajaran setiap hari. Masa inilah juga durang gunakan untuk pergi bercuti bersama keluarga. Atau ada juga yang balik kekampung berjumpa dengan saudara mara.

Begitulah juga dengan saya dan Rina adik saya serta anak anak saya. Cuti sekolah tahun ini, kami rancang mau bawa anak anak saya balik kampung. Sudah lama kami tidak balik kampung. Rindu pula sama mama dikampung.

Kebetulan Rina adik saya dapat memohon cuti yang agak lama, ditambah pula dengan cuti tahunan dia. Rina ni tinggal serumah dengan saya. Maklumlah kan, tinggal dibandar besar ni, bukannya mudah untuk dapat rumah yang agak murah.  Semuanya mahal belaka. Kalau gaji kecil, manalah cukup. Hidup dibandar besar ni, memerlukan kos belanja yang besar juga. Kalau tidak pandai berjimat cermat, ceritanya makan maggilah hari hari.

Suami saya pula, tidak dapat ikut dengan kami, sebab dia pigi outstation dengan boss dia diluar bandar. Anak anak saya bukan main   gembiranya durang, bila tahu mau balik kampung bercuti. Lama sudah juga durang tidak jumpa dengan nenek durang.

Kami tidak bagitau mama yang kami mau pulang kampung. kunun kunun mau kasih surprise sama mama. Tapi rupa rupanya kami pula yang dapat kejutan. Lama juga kami tidak balik kampung. Adalah dalam enam bulan begitu. Biar pun kami tidak selalu balik kampung, tapi kami bulan bulan kirim duit belanja untuk mama.

Setelah kata sepakat kami ambil, kami pun mulalah mengemas barang barang yang perlu untuk kami bawa. Siap kemas, kami masukkan kedalam bonet kereta c Rina. Supaya besok kami tidak kalang kabut. Kami naik kereta c Rina saja.

Anak anak saya bukan main senang lagi hati durang. Durang nampak gembira betul, bila tau besoknya mau balik kampung. Durang macam tidak sabar mahu tunggu besok.

Besoknya awal Pagi lagi kami sudah bangun. Siap kami sarapan, dalam jam 6.00 pagi, kami pun memulakankan perjalanan menuju kedestanasi. Kalau lambat, nanti jalan sesak. Maklumlah kan, jalan dibandar besar ni, hari hari pun jem, apa lagi kalau hari cuti sekolah, tambah sesaklah jalannya. Sebab ada yang pigi kerja, ada yang bawa family pigi bercuti, ada juga yang balik kampung bawa family bercuti dikampung.

Begitulah kehidupan dibandar besar. Tiada hari yang tidak sibuk. Siang malam, sibuk memanjang, tiada hentinya. Durang macam tidak rasa penat. Tidak tau apa yang durang kejar sebenarnya. Itulah sebabnya kebanyakan orang orang bandar suka bawa keluarga durang pigi bercuti diperangin didaerah perkampungan. Dibandar tidak macam hidup dikampung, tenang, aman, jauh dari segala macam  kebisingan.

Jarak antara bandar dengan kampung kami, adalah dalam tiga jam perjalanan. Anak anak saya,  sepanjang perjalanan, durang meninguk kiri kanan. Lama lama durang tertidur. Mungkin durang kepenatan sudah tu. Awal pagi bah kami jalan tadi. Mungkin itulah durang mengantuk. 

Setelah menempuh perjalanan yang jauh, akhirnya kami pun sampai juga dipekan yang tidak jauh lagi dari kampung kami. Sebelum kami teruskan perjalanan sampai kekampung, kami singgah dulu dipekan, untuk makan tengah hari. Kasihan anak anak saya. Tentu durang sudah lapar. Lepas kami makan, kami pigi beli barang sikit mau dibawa pulang. Habis beli barang, barulah kami teruskan perjalanan kami sampai kerumah. Dalam beberapa minit saja, kami pun sampai sudah dihadapan rumah kami.

Tinggal serumah dengan hantu...

Saya tinguk tu kawasan rumah kami,  semak betul, banyak rumput tumbuh  panjang panjang lagi. Saya tinguk pintu rumah berkunci. Tapi saya tahu dimana mama selalu simpan tu kunci. Mudah mudahan saja mama tidak kasih pindah tempat. Nasib baiklah tu kunci masih ada juga tersimpan ditempat yang biasa mama simpan. Sempat saya hairan, kenapa rumah kami ini, macam tiada orang tinggal. Kalau ditinguk dari keadaan tu rumah, macam lama sudah tiada orang tinggal. Tapi kehairan saya itu, saya simpan dalam hati saja.

Rumah Berpenunggu ( Bahasa Sabahan) (Completed) Where stories live. Discover now