Ανεκπλήρωτος Έρωτας

Κεφάλαιο 11ο

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα πιο νωρίς απ'ότι συνήθως. Πήγα στο μπάνιο, πλύθηκα και έπειτα φόρεσα ένα τζην τα μαύρα μποτάκια μου και ένα χοντρό πουλόβερ. Φόρεσα ένα σκουφί και μέχρι να ετοιμαστώ είχε φτάσει η ώρα για να φύγω.

Μόλις έφτασα στο σχολείο, παρατήρηςα πως η παρέα του Άρη ήταν εκεί, ο Άρης όμως δεν ήταν μαζί τους.

"Καλημέρα παιδιά,ο Άρης δεν ήρθε μαζί σας;"

Θάνος"Καλημέρα. Βασικά είπε ότι θα αργήσει λίγο σήμερα και μου ζήτησε να τον καλύψω στην Μακρίδη."

"Α μάλιστα.Καλά θα τον πάρω τηλέφωνο τότε"

Με μιας ο Θάνος με διακόπτει

"Εε όχι ρε συ εντάξει θα έρθει σε λίγο,μου είπε να σου πω πως δεν πήρε το κινητό του μαζί"

"Και τότε πώς μιλήσατε αφού δεν το πήρε μαζί του;"

"Από σταθερό με πήρε πριν φύγει "

"Μάλιστα τι να πω..Μόλις έρθει πες του να με βρει σε παρακαλώ,εντάξει;"

"Οκ"

Χμμ..πολύ περίεργος ο Θάνος.Δε λέω είναι αλλόκωτος σα χαρακτήρας αλλά σήμερα ένιωθα πως μου μιλούσε χωρίς να μου λέει την αλήθεια.Κάτι δεν πήγαινε καλά εδω! Ο Άρης πάντα έπαιρνε το κινητό μαζί του...

Μετά την πρώτη ώρα πήγα στα καπνιστήρια όπου σύχναζε η παρέα του και τον είδα να καπνίζει.Πλησίασα και τον έπιασα στην πλάτη με αποτέλεσμα να γυρίσει και να με φιλήσει.

"Ωπ,καλημέρα όμορφη,πώς είσαι;

"Εγώ καλά.Το κινητό σου δεν το πήρες σήμερα;"

"Όχι δεν ειχε μπαταρία και δεν το φόρτισα τη νύχτα,γιατί;"

"Όχι απλά πήγα να σε πάρω το πρωί αλλά ο Θάνος μου είπε πως δεν το πήρες..τέλοσπάντων,δεν έχει σημασία."

Γέρνω προς το μέρος του

"Δε μου λες, από πότε καπνίζεις εσύ;"

"Εμ δεν εχει καιρό.. Αλλά θέλω να το κόψω γιατί βλέπω πως κουράζομαι στις προπονήσεις"

"Μπράβο και θα σε βοηθήσω και γω όσο μπορώ!"

"Άρη, γαμω θα έρθεις λίγο;"του φωνάζει κάποιος από πίσω

Γυρίζω και βλέπω το Θάνο να μας κοιτάει σαστισμένος. Δεν κατάλαβα πότε αλλά μόλις γύρισα στον Άρη, αυτός είχε ήδη φτάσει τρέχοντας στο Θάνο.

Μα τί τρέχει;Λες να ...; Όχι δε θέλω να το σκέφτομαι

Τους έβλεπα να μαλώνουν σιγανά αλλά δε μπορούσα να δω αν είχαν κάτι στα χέρια τους γιατί ο Άρης είχε κάτσει με την πλάτη και δεν φαινόταν .

Για μια στιγμή σκέφτηκα να πάω αλλά επειδή ήμουν σχεδόν σίγουρη γι'αυτό που θα αντίκριζα, απλά έκατσα στα σκαλιά δίπλα στα κάγκελα. Απλά περίμενα να δω την επόμενη κίνηση του Άρη, ήταν φανερό πως του πουλούσε "τέτοια".. Μα καλά όμως, τόσο φανερά; Στο σχολείο; Μου φαινόταν απίστευτο.

Δεν άντεχα άλλο και δε με ένοιαζε αν θα έχανα την επόμενη ώρα. Μόλις ο Άρης επέστρεψε του είπα απερίσκεπτα:

"Άρη! Θέλω να μιλήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό!"

"Τί συμβαίνει,μωρό μου;"

Έκανε και τον ανήξερο.. μα γιατί; Μήπως ήμουν υπερβολική; Μήπως το παρεξήγησα;

"Όχι τώρα,μετά..θέλ.."

Το κουδούνι για ακόμα μια φορά διέκοψε τα λόγια μου..Έπρπε να μπω γιατί ο κος Δημητρακάκης σε έδιωχνε αν αργούσες..

"Θα τα πούμε μετά μωρό εντάξει;"

Τον φίλησα αλλά παρατήρησα πως δεν πήρε την τσάντα του για να μπει μέσα.

"Δε θα μπεις;" τον ρώτησα

"Μπα όχι σιγά κείμενα έχουμε.."

είπε βαριεστημένα

Μα τόση αλλαγή πια;Αρχίσα να πιστεύω πως πλέον άρχιζε και έπαιρνε την κατηφόρα,καμμία σχέση με τον Άρη τον παλιό. Παλιά διάβαζε, είχε καλύτερες παρέες.Βέβαια από την άλλη δεν μου έπεφτε και λόγος με ποιον θα έκανε παρέα σωστα; Με μένα πάντα ήταν τρυφερός και καλός..απλά αν ίσχυε αυτό που νόμισα,τότε θα έπεφτε πολύ στα μάτια μου..