MR. PLAYBOY MEET HIS SWEET KARMA

Chapter 29 (Part two of flashback)

(A/N: art two ho to ng past life ni hana at haki guys wag po sana kayo malito :) keep reading po! And comment the name if you want na madedicate sa chapters.)

------

Shin haki

An early ago..

I was on my way to the garden ng makarinig ako ng pag uusap sa loob ng office ni mother superior medyo may awang yun pinto kaya napasilip ako dun and i saw hana's mom crying inaalo sya ng asawa nya ayaw ko namang mag hunch pero wag naman sana.

"Kisha hindi ko na alam ang gagawin ko!" Umiiyak na sabi ng mommy ni hana but i don't care hana broke her promise sabi nya Hindi nya ko susukuan but i was wrong dahil sinukuan na nya ko hindi na nya ako dinalaw pa paalis na sana ako ng mag salita si mother superior.

"Huminahon ka lang hayuri magiging okey lang ang anak mo, she's a strong kid alam ko yun" pang aalo ni mother superior sa mommy ni hana.

"Pero masyado pa syang bata para sa heart transplant kisha! God! She's just four years old! I don't even think na kaya na ng anak ko yun!" Umiiyak na sagot naman nya.

So she's sick.. Kaya pala, kaya pala hindi sya makahinga ng maayos!?

"I know hayuri wag ka ng umiyak , please lang maging matapang ka para sa anak mo kahit para kay hana na lang. Andito kami para sayo nasan pala sya?" Tanong ni mother superior sa mommy ni hana.

"Nasa hospital na sya , limang arawmag mula ngayon after kasi naming umuwi galing dito ay inatake sya ng hika nya, naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang sya nabantayan ng maayos. Im her mom pero hindi ko man lang nadama na may masakit na sa kanya." Dagdag pa ng mommy ni hana

"Don't worry be brave hayuri kailangan ni hana yun. Big time wag kang mag mukang mahina sa harap nya" paliwanag naman ni mother superior sa mommy ni hana,

"Kish god knows how i tried to be brave pero sa tuwing makikita ko lahat ng nakakabit sa anak ko at nahihirapan sya sa bawat turok sa kanya kish nasasaktan ako! Sobrang sakit para sa akin yun." Umiiyak na sabi ng mommy ni hana

Kaya pala.. Kaya pala hindi nya ko dinadalaw nag sa suffer sya dahil sa akin.

"May hinihiling pala si hana kaya kami andito" sabi ng isang boses lalaki

"Ano yun hance?" Tanong ni mother superior sa daddy ni hana

"She was calling someone while she was half awake she was calling for oniichan" sabi ng dad ni hana nakita ko namang napangiti si mother superior.

"Kilala mo ba sya kish? Hana wants to meet him so bad." Sabi ng daddy ni hana.

"Oo kilala ko sya , sya si shin haki kyoto matagal na sya dito at birthday nya kahapon. He hates everyone pero si hana lang ang nakakapag paamo sa kanya. He's parents died in a car accident ng maka recover sya ay agad syang dinala dito." Paliwanag ni mother superior sa parents ni hana. Tumango tango naman sila.

"Can we adopt him kish? Kahit yun na lang ang mabibigay ko kay hana para gumaling sya lalo gagawin ko." sabi ng mom ni hana

Napailing naman si mother superior "sa totoo lang hayuri hindi ko na hawak ang bagay na yan alam mo naman dito sa japan bata ang nag dedesisyon if payag ba silang apunin sila. Mahirap syang i convince pero its better to try." Sabi ni mother superior agad akong tumakbo pabalik ng kwarto ko ng walang nakakapansin saken if they want me papayag ako gagawin ko lahat para kay hana.

May kumatok sa kwarto ko i didn't bother to answer them to come in pumasok sila at hindi ko nilingon nakatingin lang ako sa bintana at yakap ang mga paa ko , im still thinking about hana kamusta na kaya sya. Okey pa kaya sya sana maantay nya pa ko.

"Ohayo~" bati ng mommy ni hana saken saka umupo sa kama ko.

"Im hayaru hakimura and this is my husband hance yoki hakimura" pakilala nya saken tumango tango lang ako. "So you must be shin? I hope you can understand what i am saying" sabi na parang nahihiya. Tumango tango naman ako sa kanya sa totoo lang hindi naman ako magaling masyado sa Japanese at ayaw kong pag aralan pa since hindi naman kami nag tatagal ng parents ko sa isang bansa o lugar.

"What do you want?" Straight kong sabi sa kanya umupo naman yung daddy ni hana sa tabi ng asawa nya saka ako hinawakan at hinila ng bahagya ang kamay ko, umiiyak na ang mommy ni hana ng mag salita sya. "Shin chan i know im too fast but please let us adopt you, we will do anything just say yes. My daughter needs you" Hindi man na bago sa pandinig ko ay nagulat pa din ako sa sinabi ng mommy ni hana.

"Okey im agree" mabilis kong sagot sa kanila agad naman akong niyakap ng mommy ni hana at hinipo hipo ang ulo ko, "thank you shin chan arigato gudaimasu" she said agad na pinaayos ang gamit ko pati ang mga papels ko uuwi daw kasi kami sa pilipinas dahil andun si hana naka confine and base sa mommy ni hana ay may doktor na sya si hana dun at alam nyang safe si hana dun.

Matapos ang lahat ng kailangan ay agad kaming umuwi ng pinas they asking me kung uuwi na kami but i said i want to see hana bago kami umuwi they both agree kaya naman agad kaming pumunta sa hospital i open the door and i see hana sitting with a oxygen mask on her mouth and nose.

Napatingin naman sya saken malaki na ang pinag bago nya kaso mas matangkad pa din ako sa kanya i can see to her eyes that she's happy to me again. She sign to me to come over her at ginawa ko naman niyakap ko sya agad ng mahigpit , i even catch myself crying pero wala akong pakialam as long as hana is here i don't care anymore..

Sya lang ang importante sya lang..