Hayırlısı

Adsız Bölüm 126

               Hani insnın korkuları vardır ya kendinden bile sakladığı sırları. Bu akşam korkularımla yüzleşmeye karar verim. Genelleme yaparak konuşacağım. Bu da kendime bir oyunum işte. Hadi başalayalım.

              Evet insan kaybetmekten korkar. Hatta o yüzden kazanmak için çabalamaz. Etrafınıza baktığınız da inceleyin bi. Hayatı hiç umursamazmiş gibi davranan insanlar aslın da daha çok sıkıntısı ve çok acılar çektiği bir geçmişi olduğunu farkedersiniz. Peki bir soru! İnsan neyi neden kaybetmekten korkar? insan nelerden kaçar? Yada insan kendini dışarıya karşı nelerden neye göre korur? Çok fazla oldu sanırım sorularım. Bir sonraki paragrafa geçmeden bu soruları kendine sor ve bu sefer kendine dürüst ol. Yap bunu bu satırlar da kendinle yüzleş.Ve yeni bir hayata başla. Düşüncelerin değişsin mesela. 

             Bana bu yazıyı yazdıran bir arkadaş. Aslın da o beni bende onu tanımıyorum. Sosyal medyada gezerken canlı yayınına denk geldiğim Dante. Evet onu dinledim biraz ve bu sorular beynimi tamamen sardı. Ve bende bu satırlarda felsefe yaparak kenmle yüzleşeceğim. Şimdi duygularınızın birazını bir kenara bırakın. Yani beyniniz yönetimi ele alsın. Aslında çok duygusal bir insan olmama rağmen insanlar benim bir kız olarak tam bir odun olduğumu ve incelikten anlamadığımı söylerler. Kendimi onlara kanıtlamak zorunda değilim. Çünkü bu benim hayatım ve ben ne olduğumu kim olduğumu biliyorum. En önemlisi ben haddimi biliyorum. Demek istediğim vazgeçmeyin. Eğer gerçekten istiyorsan hayallerin varsa kesinlikle pes etmemelisin. Hayat bu kadar ucuz olamaz pes edemezsin. Sen bu kadar basit olamazsın. İnsanları önemsememelisin bu kadar. Çünkü hayat kimseye altın tepsiyle sunulmadı. 

          Evet şimdi sorularımızı cevaplayalım. İnsan neleri kaybetmekten korkar? Bu kısma yorumlarınızı bırakın. En çok da yanlılıktan korkuyorum biliyor musun? Terkedilmek o kadar çok koyuyor ki... Tarif edilmesi imkamsız. Bir o kadar emeğimin karşılığını alamamak da bana çok koyar.( Tamam iyilikler karşılıklı yapılmaz ama bence can da yakmamalı. ) Bu yüzden anne ve babamın bana verdiği emeklerin karşılığını verememekten çok korkuyorum. Onları üzmekten ve onları kaybetmekten çok korkuyorum.Ama onlar bunu bilmiyorlar. Çünkü duygularımı belli etmekten de korkuyorum. Bana göre duyguları hissettikleri insanların en zayıf noktasıdır ve insan bunu aşikar ettiği zaman bir ağaç dalı misali kırılır. Üzerinden mevsimler geçer aylar yıllar geçer ama onun izi kalır. Bu yüzden korkuyorum. Ben en çok kendimden kaçıyorum. kargaşalardan olaylardan kaçıyorum çünkü kırılmaktan ve incinmekten korkuyorum. Kendimi dışarıya karşı hırçın huysuz olmakla koruyorum. Çünkü böyle insanları kimse sevmez. Seven zaten gülü dikeniyle sever. Ve böylece kolay kolay gitmez. 

          Herkesin hayatta pişmanlıkları,sıkıntıları, dertleri vardır. Ama hayat akıp gidiyor zaman akıyor. Sadık vefalı insanlar bulmak zor. Unutmayın kaybetmek bir sonraki sefere kazanmayı hedefler ve insan isterse Mevla verir. Biz yeterki istemeyi bilelim. Acılarımızı kabullenelim. Bişi söyleyeyim mi? Bence insan da seçmelisiniz. Seçmelisiniz diyorum hakir görüp ezmeyin insanları. Seçin çünkü öyle hayatınıza haybeye aldığınız insanlar belkide bir arkadaşa bakıp çıkacaklar. Bundan emin olamazsınız. Bu yüzden evet insanları hayatınıza, yüreğinize, gönlünüze alırken seçin. Ben sevmekten korkuyorum ama siz sevin. Çünkü bir şansın daha olmayabilir. Pişman olacağın şeyleri yapma...