Ben en çokta kopekleri sevdim arkadas.Onlar oldu benim sırdaşım,dostum.Konuşunca ,anlatinca derdimi ne yeter dediler bana ne de yanimdan gittiler.Gözlerimin içineo boncuk ve sevgi dolu bakmaları yetiyordu bana .
Birde oyun oynarken ki o erji ve yaşam sevinçleri yok mu?işte diyorum ya bi insan olsaydi onlarin yerine .Böyle sevincle dolar mıydı kalbim?Ya da hiç üzülmeyecekmişim gibi güldürürmüydü yüzümü?...
