Odejdę daleko
Za lasy, za rzeki,
Gdzie nie ma nikogo,
Co przeciął by smutku zasieki.
Nie patrząc za siebie
Zostawię człowieka,
Co w mym sercu gości jako wzburzona rzeka.
Zostanę tam na zawsze
w imię miłości,
gdyż nie ma jej tam,
skąd pragnę wzajemności.
