Dear Nathan

Chapter 1

Chapter 1: Roses

Two years ago.....

Amber's P.O.V

"Mina naman eh!" Sigaw ni Giean kay Mina. Nag-aaway na namay sila sa pagkain

I rolled my eyes. Daily routine na namin to sa tuwing kumakain kami. Magkaparehas lang ang iniorder nila kaso nag-aaway pa rin sila.

Hinilot ko ang sintido ko. Im so stressed. Madaming pinagawang assignments ang prof namin, ilang araw kasi siyang wala at pinareasearch niya lang kami, he said he wants test kung ano ang mga natutunan namin based on our reasearch.

I sighed

Habang nagstatsambay kami dito sa isang cafe malapit sa bahay namin, biglang tunog ang cellphone ko.

Nathan's calling

I smiled. Parang nawala lahat ng stress ko.

I saw how my frienda react. As usual

"Yes bae?"

[How are you bae? Nasa school pa ako, nagoovertime]

"I'm fine bae, medyo busy lang sa mga projects ko. You? How's your school bae?"

[I'm fine too bae! I'm here at my classroom, if you want to go home na just call me so i can drive you home]

"Ok bae i'll call you when I'm done here in my projects"

............Call ended

Tinapos ko na ang pagreresearch ko about history. ..... Pagkatapos kong magsulat sa notebook ko dali-dali kong niligpit ang gamit ko at nagpaalam kina Mina at Giean na ngayon ay nagtatawanan na.

Tinawagan ko agad si Nathan upang sunduin niya ako rito sa cafe.

....phone ringing..........

"Hello bae! Are you done there?"

[Hello bae, oo papunta na ako diyan sa cafe!]

"Sige maghihintay ako dito sa bandang waiting shed ng school"

Call ended.........

Ilang oras ako naghintay sa waiting shed and finally nandito na siya. Nakaparada sa harap ng waiting shed ang red ferrari niya. Ang yaman talaga ng lalaking eto.

"Bae, sorry hindi ako nakadating agad kasi hindi pa ako pinauwi ni prof dahil kailangan ko pa daw tapusin ang research na ibinigay niya saakin" tugon ni Nathan

"Ok lang yun bae pero sana nagtext ka man lang upang hindi ako mag-alala sayo" sabi ko.

~~~

Nang makarating kami sa condo ko ay inaya ko siyang maghapunan muna. He's tired and haggard. Puyat na puyat na ang mukha niya. He give everything just for his studies. I can't help but smile. Im so proud of this guy, Im so proud of having him. Im so lucky.

I walk towards him and hugged him tightly. I miss this...

Madalas na lang kami nagkakaroon ng time sa isa't isa, gusto ko itong sulitin.

Nagluto ako ng paboritong ulam niya. Adobo. I cooked this food wholeheartedly. I wanna show him my sincere love.

Inihanda ko na ang mga plato at kubyertos namin tsaka ko siya tinawag.

I walk towards my room and saw him lying down in there. He's tired...

Hindi pa siya nakabihis. I woke him up. No matter how tired he is, kailangan niyang kumain. Hindi siya pwedeng malipasan ng gutom or else he will get sick.